In een ongekende daad van heldendom heeft de regering-De Croo besloten de ondergang van Bpost met zes maanden uit te stellen.
Hoe genereus van hen. Na een adembenemend schouwspel in de Europese aanbestedingsarena, waarin private distributeurs PPP en Proximy schitterden met goedkopere krantenbedeling, leek het erop dat Bpost ten onder zou gaan in een zee van financiële ellende. Gelukkig is er een wonder geschied, en de redding komt in de vorm van een verlengd contract, vergezeld van fiscale steun ter waarde van slechts 50 miljoen per jaar. De begroting is hiermee ongetwijfeld gered, jongens en meisjes.
De linkse partijen van Vivaldi hadden het hart op de goede plek, want wie kan er nu slapen bij het vooruitzicht van een bloedbad bij Bpost? Het lijkt er echter op dat Open Vld, met een scherp oog voor financiële genialiteit, een prijs moet betalen om hun zin te krijgen. De kranten worden gered, maar tegen welke kostprijs?
Om ervoor te zorgen dat de uitgevers hun kostbare kranten nog steeds op de deurmat kunnen laten vallen zonder dat de prijzen de pan uit rijzen, wordt een briljant steunmechanisme in de vorm van een belastingkrediet geïntroduceerd. Want laten we eerlijk zijn, wie houdt er niet van fiscaal knutselwerk als oplossing voor al onze problemen?
En laten we vooral de verschillende behandeling van vzw's en commerciële uitgevers niet vergeten. Voor degenen die hun eigen magazines uitgeven, is het een nationaal feest van fiscale vriendelijkheid. Maar wacht even, voor de commerciële uitgevers is er een kleine catch: de steun is beperkt tot de witte zones, waar minder dan 225 mensen per vierkante kilometer wonen. Wallonië, met zijn schamele 218 inwoners per vierkante kilometer, mag een zucht van opluchting slaken, terwijl Vlaanderen waarschijnlijk gewoon de schouders ophaalt. Het waren natuurlijk de Franstalige uitgevers die het hardst aan de alarmbel trokken, alsof de wereld vergaat als Wallonië niet dezelfde mediadichtheid heeft als Vlaanderen. Wat een tragedie.
Kortom, een krantenepos vol politiek drama en fiscaal theater. Applaus voor Vivaldi, die ons laat zien dat zelfs in de wereld van krantenbedeling, belastingkredieten de dag kunnen redden. Na de beslissing gaf Alexander De Croo, zo fier als een lek vergiet, een persconferentie.
Grapjurk van de dag, was toch wel Open Vld-partijvoorzitter Tom Ongena die de premier feliciteerde met deze noord-naar-zuid-transfert: “125 miljoen aan subsidies geschrapt dankzij Open Vld. Dit terwijl we dunbevolkte gebieden blijven ondersteunen in hun krantenbedeling. Sterk werk van Alexander De Croo”, zo twitterde hij.
Nu kunnen wij er naast zitten, maar wij vinden dat Tom Ongena hier gestolen pluimen in 't achterste van De Croo steekt. ‘t Was immers op het initiatief van Michael Freilich, dat dat hele krantenbedelingscircus onder de loep genomen werd. En daarbij: Open Vld – allez, toen nog gewoon Vld – heeft die subsidies een jaar of acht geleden zelf ingevoerd. Ongena vindt het dus ‘sterk werk’ dat zijn partij een subsidie invoert, om ze nadien weer te kunnen afschaffen. Da’s zo’n beetje als… kerncentrales sluiten, om ze nadien zo trots als een bonobo te heropenen.
