Assisenproces herleid tot een soap.
In Iran hang je te bengelen aan een kraan als de overheid stokken in de wielen steekt. Ons land mag je als terreurverdachte zelf beslissen of je naar je proces komt of niet. Let wel, ieder mens is onschuldig tot de schuld door een rechtbank als bewezen wordt geacht. Maar dat zijn de meeste van deze ideale schoonzonen al: schuldig bevonden (door een Franse rechtbank).
Tijdens de aanslagen in Brussel vielen er 32 doden en honderden gewonden, maar naakt gefouilleerd worden en - uit veiligheidsoverwegingen - geblinddoekt met een koptelefoon op je hoofd vervoerd worden, is onmenselijk? Nu goed, daar valt eventueel nog wel iets over te zeggen, omdat we ons niet tot het niveau van dit uitschot – excuus voor ons Frans – willen verlagen. Maar we haken af wanneer Smail Farisi komt lopen zeuren dat hij geen terrorist kan zijn omdat hij homoseksueel is. Is het niet in Iran dat je in naam van god als homoseksueel van vijf hoog naar beneden wordt gegooid?
“Ik ga hier doodvallen”, riep hij ook. Hij zat nog wat te roepen en te tieren in zijn vernieuwde - en mensvriendelijke - box tot voorzitter Laurence Massart aan de politie vroeg om hem “op een vriendelijke manier” de zaal uit te zetten. “Als hij gekalmeerd is, kan hij terugkeren”, zei ze nog. En jawel, hij kwam kort na de pauze terug, in het bijzijn van zijn advocaten.
Ook Salah Abdeslam heeft zich bekeerd tot doetje. Hij wil in de cel blijven tot na de uitspraak. “Ik wil het proces wel bijwonen, maar in deze omstandigheden is dat niet mogelijk.” Hij zou geslagen zijn door een agent. Dat kon je niet zien, maar hij zou een wonde aan zijn lippen binnensmonds hebben.
Samen met Abdeslam verlieten Mohamed Abrini en Sofien Ayari de glazen box. Ook Osama Krayem, die sinds het begin van de proces niet wil meewerken, verliet de zaal.
