We moeten het hier toch eens hebben over specialist diversiteitscommunicatie en sensitivity reader Ingrid Tiggelovend.
Tiggelovend was maandag te gast in De Afspraak met Schols. Een attente lezeres wees ons op de nuchtere vaststelling dat mevrouw Tiggelovend toen een aantal vervelende taalfouten gemaakt heeft.
En verhip, dat klopt nog ook. Het bewijst dat de lezers en lezeressen van ons magazine ook naar ernstige duidingsprogramma’s kijken, goed luisteren en zelf ook taalvaardig zijn.
Mevrouw Tiggelovend had het over het boek Sjakie en de chocoladefabriek (Engelse titel: Charlie and the Chocolate Factory), een kinderboek van de Engelse schrijver Roald Dahl, oorspronkelijk uitgebracht in 1964.
Tiggelovend vindt dat er te veel jongens en mannen in het boek staan. Ze vergeet uiteraard Violet Beauderest (Violet Beauregarde). Dat is een meisje dat voortdurend kauwgom kauwt. Er is ook Veruca Peper (Veruca Salt). Dat is een uiterst verwend en ondankbaar meisje dat alles krijgt wat ze wil van haar rijke vader, een fabriekseigenaar die zijn werknemers repen liet kopen en openen omdat Veruca per se een van de Gouden Toegangskaarten wilde. Sjakie was overigens in de eerste versie een zwarte jongen.
We weten niet wat de vereisten zijn om ‘sensitivity reader’ te zijn, maar een correct taalgebruik lijkt me evident.
Zoals onze aandachtige lezeres opmerkte, maakte mevrouw Tiggelovend 3 fouten op amper 30 seconden.
Ze verklaarde: “Moest ik dit boek bekijken...” (Mocht ik dit boek bekijken), “Op mijne Facebook...” (Op mijn Facebook) en “Ik zou liever dik genoemd worden als enorm...” (Ik zou liever dik genoemd worden dan enorm)
In een superdiverse samenleving zijn dergelijke taalfouten natuurlijk niet meer relevant. Als de personen in de boeken maar geen blanke jongens zijn. Dat is dan van tel.
foto; screenshot VRT
