Marieke Lucas Rijneveld heeft de Boon van 50.000 euro te pakken. Het is haar/hem gegund. Met dat geld kan Rijneveld eindelijk een goed toetsenbord kopen.
Het verhaal van Mijn lieve gunsteling: een negenenveertigjarige veearts bekent in 42 hoofdstukken vanuit de gevangenis zijn allesbeheersende verliefdheid op een veertienjarig meisje. Op basis van de lectuur van haar/zijn boek kunnen we enkel vaststellen dat niet alle toetsen goed werken. De toets voor het letterteken punt blokkeert. Lees maar even mee:
“(...) en terwijl je op de trampoline sprong, steeds hoger en hoger, dansten en glansden je blonde haren als korenhalmen om je frêle gezichtje, ik zag hoe snel je het spel zat werd, om dan in de verte te turen over de glanzende slakroppen in de moestuin en de preiplanten, hongerig naar een leven dat achter The Village voor je klaarlag, je wilde weg van hier zoals de meeste meisjes en jongens van jouw leeftijd op den duur weg wilden van het thuisfront, sommige werden soldaat en gingen het leger in om later weer met heimwee naar de schutkleur van The Village terug te keren, maar jij was er zeker van dat je nooit last van melancholie zou krijgen, alles wat je bezat bevond zich in je hoofd, en ik kon toen nog niet weten dat het je ontbrak aan een thuis, ook al had je boerderij De Hulst lief tot diep in de houtvezels en maakte alleen al het idee dat je van hier zou vertrekken, dat je over de Prikkebeensedijk weg zou fietsen, slingerend om de losse klinkers, en dat je je pa in de steek zou laten (...)”
De meeste recensenten zijn nochtans lovend. “Zinnen van een halve pagina, zinnen van een hele pagina, zinnen van twee, drie, vier en vijf pagina’s zonder alinea’s – ze zorgen in Mijn lieve gunsteling voor een ritme dat je dóór laat lezen, alsof iemand je op de hielen zit. En dat is ook zo”, schreef Carel G.H.A.A.M. Peeters in Vrij Nederland. Dat is spijtig genoeg niet zo. Een komma is geen punt. Punt uit.
