“Kijk eens hoe grappig ik ben.”
Dit is een man met bloed aan zijn handen. Vladimir Poetin zal ongetwijfeld opgenomen in de trieste galerij der massamoordenaars. Dat neemt niet weg dat er een grapje af kan, toch? “Wat is het toch een grapjurk onze president.”
Tijdens een bijeenkomst van 'Russian Youth' werd die lieve Poetin hartelijk verwelkomd door de jongeren van de vereniging. Hij beklom het podium om samen met hen het Russische volkslied te zingen, zij het niet bepaald in de juiste toonsoort. Om zijn valse noten te verdoezelen, gaf hij snel de microfoon door aan de jongeren om hem heen. Doch, telkens wanneer het zijn beurt was, werd het duidelijk dat de president niet bepaald gezegend is met een geweldige zangstem.
Nu ja, hij heeft andere kwaliteiten, niet?
