“Wat gaan we met al dat graan doen, Vladimir?”
De Russische president Vladimir Poetin is vanmorgen met zijn toilet geland in de Iraanse hoofdstad Teheran. Hij heeft daar een date met een oude vriend, zijn Turkse ambtgenoot Recep Tayyip Erdogan. Terwijl Europa zich suf piekert over hoe ze voor de Europeanen moeten verbergen dat ze een catastrofale fout hebben gemaakt door Rusland economische sancties op te leggen, gaan Vladimir en Recep een theetje drinkgen in Iran. Tussen twee zoete gebakjes door, gaan ze van gedachten wisselen over de export van Oekraïens graan. Oekraïne kan een enorme hoeveelheid tarwe, maïs en zonnebloemolie het land niet uitkrijgen vanwege Russische blokkades van havens aan de Zwarte Zee. Hoe zou dat komen? Iets als “wij niet, dan jullie ook niet"?
Nu goed, dat graan is – net als het gas – nodig. Turkije meldde vorige week dat militaire delegaties van Oekraïne en Rusland in Istanbul overeenstemming hebben bereikt over veilige exportroutes van Oekraïens graan over zee. In het westen geloven ze dat niet helemaal. VN-topman Antonio Guterres sprak van een "sprankje hoop".
Het is de bedoeling dat de oorlogvoerende partijen gezamenlijk controles gaan uitvoeren in havens en dat Rusland, Oekraïne en de VN een coördinatiecentrum opzetten om de veiligheid van de scheepsroutes te garanderen.
Maar meer dan theorie is het niet. De Duitse minister van landbouw, Cem Özdemir beschreef het als volgt: "Iedereen die nog geloof hecht aan het woord van Poetin, kan ook in de kerstman of de paashaas geloven."
Erdogan is ook niet meteen een ideale schoonzoon voor Europa. Maandag heeft hij heeft opnieuw gedreigd om het NAVO-lidmaatschap van Zweden en Finland te “bevriezen” als ze niet voldoen aan de maatregelen die Turkije hen opleg
Nu Erdogan toch in Iran is en Poetin mee aan tafel zit, gaan ze het met de Iraanse gastheer, president Ebrahim Raisi, ook nog even over de crisis in Syrië hebben. De drie landen zijn daar militair actief. Misschien dat ze daar wat kunnen besparen op materieel, weet je wel.
