Ook bij dames die het oudste beroep ter wereld uitoefenen, heeft het coronavirus voor heel wat ellende gezorgd.
Vanaf volgende week maandag mogen niet alleen terrasjes weer open, ook meisjes van plezier mogen weer aan de slag. Dat is, in tegenstelling tot die horeca, niet met zoveel tromgeroffel aangekondigd omdat prostitutie in ons land zo’n beetje in een schemerzone zit. Het mag wel, maar het mag niet.
Hoe dan ook: het coronavirus heeft voor heel wat miserie gezorgd in de sector der adult-entertainment. We hadden een gesprek met een Vlaamse publieke dame die, desondanks ze nog herstellende was van corona, weer aan de slag moest of ze zou omver vallen van de honger. We spraken ook met een dame die intussen goed de kost wist te verdienen door te webcammen, en dan was er nog eentje die tijdens de lockdown bij een klant in haar blootje werd buitengezwierd.
Er zijn echter ook meisjes van plezier die hun job gewoon ‘in het wit’ doen. En zij krijgen, net als iedere andere zelfstandige die zijn beroep niet meer mocht uitoefenen tijdens de lockdown, een vergoeding van 160 euro per dag.
Hot Marijke is daar één van. En ze is er niet bepaald content mee dat haar ‘sluitingspremie’ van 160 euro vanaf maandag stopt.
“Anderhalve meter afstand en maskers zijn totaal onmogelijk in mijn beroep”, zo laat ze ons weten. “Knuffelen, strelen, masseren, zoenen, seksen: de essentiële zaken van mijn beroep zijn thans levensgevaarlijk. In principe kan ik mijn werk pas hervatten zodra het virus ingedijkt is door een perfect werkend vaccin. Maar zover zijn we nog bijlange niet.”
“Ik zou het dus logisch vinden dat men mij de hinderpremie blijft betalen zolang er geen vaccin is. Zonder die premie heb ik geen inkomen en dwingt de staat mij om terug te werken, maar dan in levensgevaarlijke omstandigheden. Dat is nog riskanter dan het te doen zonder condoom, wat ik nooit doe.”
“Het is toch onvoorstelbaar dat ik in deze bedreigende omstandigheden intiem zou gaan, terwijl sectoren die veel minder risico lopen zoals sauna’s en wellness verboden blijven, en diegenen die wel mogen openen regels als social distance moeten handhaven?”
“Wij hebben veel wisselende contacten. Neem bijvoorbeeld honderd klanten per maand: hoeveel bubbels zijn dat? Hoeveel mogelijke besmettingen? Hebben de virologen en beleidsmensen hier wel eens diep over nagedacht? Opgelet: ik doe mijn job heel graag, maar deze risico’s kunnen niet. Mijn echtgenoot is 70, en dus behoort hij tot de risicogroep. Vanaf het begin van deze coronacrisis hebben wij strikt alle regels opgevolgd: niet uit ons kot gekomen en alles wat we nodig hebben online besteld. Nu zou ik dus van het ene uiterste naar het andere gedwongen worden: mijn beroep terug opnemen met alle gruwelijke risico’s van dien of geen inkomen meer hebben.”
