Gisteren de laatste aflevering van de show van Verhulst en Cooke. Burgemeester Bart Tommelein had garnaalkroketten uit Oostende mee. Ze leken me nogal verbrand.
Dat is ook het moeilijke aan garnaalkroketten. Bij verse kroketten heb je het risico dat ze uit elkaar spatten - zoals een Vivaldi-regering bijvoorbeeld - en bij kroketten uit de diepvries is er altijd een kans dat de vulling na het bakken uiteindelijk toch nog bevroren is. Het is dus altijd het optimale punt kiezen. Zoals een federale regering: niet te vroeg en niet te laat (laten vallen). De symboliek is ons niet ontgaan.
De kroketten van de Oostendse Bart hadden weinig succes aan tafel. Antwerpenaar Bart De Wever had geen zin in die kroketten. En zelfs Conner Rousseau liet die schaal wijselijk aan zich voorbijgaan. Gert en James kregen dus 8 kroketten. Het is niet dat Bart en Conner niet graag eten. De helft van de omzet van de restaurants komt immers door hen.
We zagen gisteren nog eens hoe goed het klikt tussen Rousseau en De Wever. Dat heeft volgens de burgemeester van Antwerpen niets te maken met de ideeën van Vooruit, maar met het feit dat de socialist zich aan zijn woord houdt. De woordbreuk van de liberalen zit nog altijd zeer diep en is nog steeds niet verteerd, zoals een slechte garnaalkroket.
Veel zaken hebben N-VA en Vooruit niet gemeen. Eigenlijk maar 1 punt: de Nederlandse taal. Voor Conner is dat een sociaal-economisch gegeven: zonder een correcte beheersing van die taal, geen micro-economische vooruitgang. Wel grappig dat de voorzitter zelf 3 taalfouten heeft gemaakt. De taalbeheersing moet dus maar tot een bepaald niveau.
Iets later dook zelfs de dansende viroloog op bij Gert en James. Hij had een weddenschap afgesloten om zo weinig mogelijk te zeggen. Dat is logisch aangezien alles al gezegd is over de coronacrisis. De viroloog had zijn zoon mee. De jongen had dan ook meer te zeggen dan zijn vader. En daarmee werd de deur van het rariteitenkabinet gesloten en gooide de portier de sleutel in de vaart.
