90 bladzijden van miserie en 105 aanbevelingen.
Het parlement is wederom een toonbeeld van efficiëntie en transparantie, zoals blijkt uit het meest recente exposé van het Rekenhof. Renovaties zonder offertes, het toekennen van overheidsopdrachten zonder fatsoenlijke prijsvergelijking, en een magistraal project van 700.000 euro dat de Kamerleden zelfs ontging, het zijn slechts enkele hoogtepunten van de bedrijfsvoering van onze Kamer. Maar geen probleem, verandering is in aantocht. De administratie moet nu de 105 aanbevelingen aanpakken, terwijl het Rekenhof met zijn alziend oog over de schouders meekijkt.
De audit van het Rekenhof klinkt als een alarmbel. En dus heeft de Kamer (meteen) een briljant idee: een concreet actieplan opstellen om de pijnpunten één voor één aan te pakken. Het Rekenhof - dat nu slechts als de ethische waakhond fungeert - zal mogen toekijken of de gebrekkige bedrijfsvoering daadwerkelijk verbetert. Om het spektakel compleet te maken, wordt de audit volgende week dinsdag publiekelijk besproken tijdens een speciale commissiezitting. “Wat zijn we toch transparant.”
Het Bureau begon echter met een koude douche voor de oppositie want het onderzoek was beperkt tot een stukje van de huidige Kamerwerking. Dossiers uit het verleden, partijsubsidies, parlementaire lonen en pensioenen ontsnapten aan de loep. Een teleurstelling voor de topambtenaren, die zich gefrustreerd voelen omdat de politiek deze hete aardappel probeert door te schuiven. VB-Kamerlid Barbara Pas vraagt nu om het onderzoek uit te breiden naar het statuut van parlementsleden, inclusief lonen en extra vergoedingen. Een verzoek dat ongetwijfeld met open armen wordt ontvangen.
De griffier van de Kamer doet alsof de aanbevelingen geen verrassing zijn, terwijl Vooruit-fractieleider Joris Vandenbroucke deze gelegenheid ziet als “een collectieve verantwoordelijkheid van administratie én politici”. "Een absolute wake-up call", noemt hij het. “Het is nu duidelijk dat de Kamerwerking ernstige tekortkomingen vertoont. Regels op vlak van organisatie, procedures en controles die sinds jaar en dag evident zijn voor de buitenwereld, schieten binnen het parlement fundamenteel tekort. Dit schept het beeld van een organisatie die in de vorige eeuw is blijven steken. We staan voor heel veel werk om te moderniseren.”
Het Rekenhof legde ernstige tekortkomingen bloot, waaronder het ontbreken van een volledig overzicht van financiële schulden en vorderingen, gebrekkige boekhouding, en het ontbreken van interne regels waardoor budgetoverschrijdingen kunnen ontstaan. De wet op de Overheidsopdrachten werd met voeten getreden, en – bijvoorbeeld - een renovatie van het Parlementsrestaurant vond plaats zonder offerte. Het gebrek aan transparantie en interne regels vergroot het risico op fraude, zo erkent het Rekenhof.
Kortom, een schitterende vertoning van efficiëntie en goed bestuur in parlement. Het is bijna aandoenlijk hoe de politiek, in haar onmetelijke wijsheid, de ernstige tekortkomingen aanpakt. Het publiek mag zich nu al verheugen op de komende commissiezitting waarin deze meesterlijke prestatie van de politieke klasse breed zal worden uitgesmeerd.
