Fabrikanten mogen zelf bepalen wat jouw maat is.
De ultieme frustratie voor elke shopper: je stapt de paskamer in met een handvol kledingstukken en ontdekt al snel dat niets lijkt te passen zoals verwacht. Een ‘large’ in het ene T-shirt zit als een tweede huid, terwijl een ‘medium’ van dezelfde winkel je plots perfect lijkt te passen. Kledingmaten variëren enorm, zelfs binnen één en hetzelfde merk. Het resultaat? Verwarring, ergernis en een paservaring die vaak neerkomt op gokken.
In de nieuwste aflevering van de podcast 'Mens erger je niet' van Radio 2, neemt nieuwslezer Chaima Saysay deze consumentenergernis onder de loep. "Ik heb geen vaste kledingmaat", zucht Chaima. "Soms pas ik een large perfect, terwijl ik van hetzelfde merk een medium moet nemen. Hoe komt dat toch?"
Vreugde om de illusie van een kleinere maat
Voor veel mensen is het een herkenbaar moment: je probeert een kledingstuk aan en merkt dat een kleinere maat ineens past. "Dan denk ik even dat ik vermagerd ben," lacht Chaima, maar in werkelijkheid heeft dit meer te maken met de grillen van kledingmaten dan met je weegschaal. De vreugde is vaak van korte duur wanneer een ander kledingstuk in dezelfde maat weer veel te klein blijkt te zijn. Het lijkt erop dat kledingmaten net zo veranderlijk zijn als het weer.
Kledingmaten: een wetteloos speelveld
Volgens Jo Van Landeghem, sustainability & education manager bij Alsico, een grote Europese producent van werkkledij, is er een simpele verklaring voor deze variatie. "Er bestaat geen wettelijke verplichting voor kledingfabrikanten om bepaalde maten te gebruiken, of zelfs om überhaupt een maat op kleding aan te duiden," legt hij uit. "De wetgever gaat ervan uit dat merken hun klanten zo goed mogelijk begeleiden in het kiezen van de juiste maat, maar hoe ze dat doen, mogen ze helemaal zelf bepalen."
Dat geeft kledingfabrikanten vrij spel om hun eigen maatvoering te hanteren. In Europa werken we doorgaans met centimeters, terwijl ze in de Verenigde Staten de voorkeur geven aan inches. Daarbovenop variëren de maataanduidingen van XS tot XXL wereldwijd, maar wat je als ‘medium’ beschouwt, hangt af van de markt waarop een merk zich richt. En dat zorgt voor de nodige chaos in de kleerkast.
Van ‘vanity sizing’ tot de meetlintmethode
Een ander fenomeen dat bijdraagt aan de verwarring is zogenaamde ‘vanity sizing’, waarbij merken hun maten stiekem aanpassen om klanten een goed gevoel te geven. Ze behouden de maatlabels die je gewend bent, maar in werkelijkheid koop je ongemerkt een maatje groter. "Sommige merken weten dat hun klanten het prettig vinden om te denken dat ze nog steeds een kleinere maat dragen, zelfs als hun lichaam met de jaren verandert," verklaart Van Landeghem. "Dit doen ze vooral bij collecties gericht op een ouder publiek."
Wil je de gok en de frustratie vermijden? Dan is er eigenlijk maar één manier om zeker te weten dat iets past: je lichaam opmeten.
Passen blijft koning – vooral online
Maar zelfs met een meetlint in de aanslag, blijft kleding kopen een delicate aangelegenheid. Zeker online is het lastig om in te schatten hoe een kledingstuk zal vallen. Passen blijft de gouden standaard – daar is iedereen het over eens. De werkelijkheid is dat ons lichaam doorheen de jaren verandert, en dat beïnvloedt hoe kledij op ons past. Sommigen versmallen op bepaalde plekken, terwijl anderen net breder worden. Zelfs gedurende de dag kunnen lichaamsmaten licht variëren, afhankelijk van factoren zoals hydratatie en fysieke activiteit.
De illusie van controle: een maat voor niets?
Het is ironisch dat kledingmaten, bedoeld om duidelijkheid te bieden, voor zoveel verwarring zorgen. Terwijl fabrikanten vrij spel hebben, blijven consumenten als Chaima Saysay afhankelijk van het grenzeloze variëren van deze cijfers en letters op onze labels. Het resultaat is - hoe erg - een shoppingervaring vol twijfels en ontgoochelingen.
Misschien is het tijd dat de mode-industrie iets doet om deze warboel te ontknopen. Tot die tijd, blijft het motto: meten is weten – en voor de shopaholics: veel geduld hebben in de paskamer.
(Foto: Shutterstock)
