“Wetenschappelijk is er geen enkele reden waarom we ons tweede verblijf niet mogen bezoeken.”
Voor tweedeverblijvers aan de kust is het nog altijd no pasaran. De plantjes aan het raam met uitzicht op zee zullen ondertussen wel de geest hebben gegeven, de slaapkamers ruiken muf, hier en daar lekt er aan kraan en de post stapelt zich als een Ardens heuveltje bij de voordeur. Voorheen heetten zij de gelukkigen, maar ondertussen voelen zij zich de in-de-steek-gelatenen. Eigenaars begrijpen niet dat een tweede verblijf bezoeken nog altijd verboden is als zij zich aan de wettelijke bubbel houden. In ons land mag je ‘s morgens gaan shoppen, in de namiddag gaan sporten met de vrienden, nog een zonnebankje meepikken en ‘s avond met de bubbel van vier aperitieven, maar naar de kust gaan is verboden.
Een groep bezorgde tweedeverblijvers slaat nu de handen in mekaar en verzamelt zich via de facebookpagina ‘tweedeverblijvers kust en daarbuiten’. Zij zoeken een advocaat om een procedure te starten, in de hoop dat het iets in beweging komt. Maar het ziet ernaar uit dat er voor 8 juni weinig zal bewegen.
Een land op slot doen, is niet zo moeilijk, de deur weer openzetten is andere zaak
