In Israël kunnen ze het weten, want daar hebben al miljoenen mensen een spuitje gekregen.
In Israël zijn ze al vroeg begonnen met vaccineren, en ze hebben dat ook nog eens goed georganiseerd zodat het goed vooruit ging. Het gevolg is, dat ze in Israël nu al begonnen zijn met het vaccineren van tieners.
Goed zo, daar zijn ze al van die corona-zever af, zo denk je misschien. Maar niks is minder waar. Zoals op wel meer plekken waar ze al eerder begonnen met vaccineren – kijk maar naar Brexit-land, met hun Britse variant – schoot het aantal besmettingen er ineens pijlsnel de hoogte in.
Viroloog en notoir Israël-specialist Steven Van Gucht weet hoe dat komt: “Israël is een speciaal geval”, zo legde hij eerder uit in ‘Het Nieuwsblad’. “Het is er heel moeilijk om de mensen maatregelen te laten volgen. Mensen respecteren die absoluut niet. En omdat een deel van de bevolking zich niet aan de coronamaatregelen houdt, blijft het virus circuleren.”
Hier en daar klonk er ook een kreet vanuit Israël dat bij sommigen het coronavaccin voor gezichtsverlamming zorgde. Dat was onrustwekkend nieuws, maar factcheckers van over de hele wereld schoten in actie om de facten te checken. Bij ons waren het de factcheckers van de VRT – die rekels waarvan we weten dat ze al eens met spek durven schieten – die de klus klaarden.
Toen het vaccin van Pfizer-BioNTech nog in een testfase zat, werden er bij de Amerikaanse FDA inderdaad vier proefpersonen gemeld die te maken kregen met een (tijdelijke) gezichtsverlamming, op een totaal van 21.720. Of met andere woorden: één gevaccineerde op 5.430 kreeg te maken met het fenomeen.
Volgens verder onderzoek blijkt één Amerikaan op 8.200 sowieso jaarlijks, omwille van andere omstandigheden, een (tijdelijke) gezichtsverlamming te krijgen. Het besluit? Eén op 5.430 en één op 8.200 liggen zo dicht bij elkaar, dat het niet aan het vaccin toegeschreven kan worden.
Nog opmerkelijk: tijdens diezelfde testfase waren er evenveel mensen die een placebo toegediend kregen. Ook bij hen werden de ‘bijwerkingen’ netjes bijgehouden: die mensen wisten immers niet dat ze slechts een placebo kregen. In die groep werd niemand met gezichtsverlamming gemeld. Toeval? Het zou kunnen.
Ook dit kan je toeval noemen: één van onze medewerkers heeft een goeie vriendin in Israël wonen. Die verklaarde het volgende: “Intussen zijn er hier heel wat mensen die al een tweede prik kregen. Van die tweede prik krijgt zowat de helft bijwerkingen. Bij de meesten beperkt zich dat wel tot een stijve arm.”
“Een kennis van mij was van haar eerste spuitje dan weer doodziek. Zij rook niks meer en was tien dagen lang heel erg vermoeid.”
“Volgens de pers zijn er een dertiental gevallen van gezichtsverlamming als bijwerking bekend. Van een taxichauffeur, die net tevoren een dokter in zijn taxi had die erover praatte, vernam ik echter dat er tienduizenden gevallen met gezichtsverlamming zijn. Wat zeker is: in de pers wordt een hele hoop verzwegen.”
Waar ligt nu de waarheid, wat die gezichtsverlamming betreft? Allicht ergens in het midden, zoals dat meestal het geval is. Als we verder gaan op de cijfers van de testfase (1 op 5.430), dan zal de 'officiële' dertien wellicht sterk onderdreven zijn, en de 'tienduizenden' sterk naar boven afgerond.
