Een batterij van 62 kWh is niet echt groot, maar de Nissan Leaf springt wel heel spaarzaam om met stroom.
“Gaan we een Nissan Blad testen?” vroeg onze tienjarige dochter zich af. Zij legde de link tussen elektrische aandrijving, geen uitstoot en dus groenere blaadjes aan de bomen. Leaf is Engels voor blad, weet je wel. Het had gekund, maar Leaf staat eigenlijk voor Leading, Environmentally friendly, Affordable, Family Car. Mooie benaming natuurlijk, maar maakt de Nissan Blad Leaf dat ook waar?
De eerste indruk
Zelf presenteert Nissan de Leaf als een hatchback, maar met zijn hoogte van 1m54 en bodemvrijheid van bijna 18 centimeter, doet hij ons eigenlijk meer aan een crossover denken. Daarmee past hij perfect in het straatbeeld tussen al die hogere auto’s van tegenwoordig. De looks van de huidige Nissan Leaf – in tegenstelling tot zijn eerder futuristisch gevormde voorgangers – schreeuwen ook niet meteen uit dat het een EV betreft.
De binnenkant is verrassend ruim, vooral achterin. Met hier en daar harde plastiek ziet het niet zo ‘premium’ uit, maar dat pretendeert de Leaf ook helemaal niet te zijn. Opvallend is wel dat de voorstoelen een erg goede, comfortabele zit bieden.
In de koffer kan je 435 liter bagage kwijt. Op de bodem van de koffer staat de versterker van het Bose-geluidssysteem gemonteerd. Da’s enerzijds niet echt hinderlijk, maar anderzijds wel oppassen dat je ‘m niet sloopt bij het laden van zware dingen.
Onder de koets
De ‘instapper’ van de Nissan Leaf heeft een accupakket van 39 kWh en een elektromotor van 150 pk en 320 Nm die de voorwielen aandrijft. Wij waren een weekje onderweg met de topversie: die heeft een batterij van 62 kWh en zet via de voorwielen 217 pk en 340 Nm op het asfalt. De Leaf is ook verrassend licht voor een EV: de eerste versie zet 1.445 kilogram op de weegschaal, die met de grote batterij maakt daar 1.605 kilogram van.
Het rijden
Met die power in een relatief lichte auto, verwacht je misschien een strepentrekker. In theorie doet deze Leaf de 0 – 100-sprint in 6,9 seconden, maar het zou ons verbazen dat dit in de praktijk te halen valt. De Leaf staat namelijk, zoals wel meer EV’s, op ecobanden voor minder stroomverbruik. Minder rolweerstand betekent echter ook minder grip. Als je vanuit stilstand het stroompedaal vloert, wordt een flink deel van de 217 paarden knock-out geslagen door de elektronische nanny’s die wielspin bestrijden. De Leaf is gewoon lekker vlot en kan vooral bij hernemingen zijn vermogen ten volle benutten.
Als je de knop ‘e-Pedal’ op het dashboard indrukt, kan je aan ‘one pedal driving’ doen. In dat geval bolt de wagen niet uit wanneer je het stroompedaal loslaat, maar remt-ie af op de motor, indien gewenst tot stilstand. Door dat afremmen wordt stroom opgewekt, die weer richting batterij stroomt. Het vergt een aantal kilometers wennen, want bij iedere EV is deze ‘optie’ toch wat anders afgesteld, maar met de Leaf kan je meestal werkelijk met slechts een pedaal rijden.
Natuurlijk kan de Nissan Leaf, net zoals zowat alle auto’s tegenwoordig, zelf op zijn rijvak blijven en afstand houden van zijn voorganger. Bij de Nissan Leaf werkt dat systeem echter wel heel prettig: hij blijft netjes het midden van het rijvak houden. Zo hoort het natuurlijk ook, maar toch zijn er heel wat wagens die de neiging hebben om te gaan zwalpen. Nog fijn is, dat de Nissan – ook al in tegenstelling tot heel wat anderen – niet de neiging heeft om plotseling alles dicht te smijten in bepaalde omstandigheden. Doemt er voor jou plots een file op, dan ‘ziet’ hij dat al ruim op voorhand en begint hij zachtjes af te remmen. Zelfs wanneer je aan het rijden bent en er voegt plots een malloot vlak voor je neus in, dan probeert-ie zo geleidelijk aan te remmen.
Uiteraard zitten er ook dingen als Apple Carplay en Android Auto op. Het infotainmentsysteem van de Nissan Leaf is geen designkundig hoogstandje, maar doet gewoon – zonder ooit te haperen – wat het moet doen.
Voor een EV zijn actieradius en laden belangrijk. Van dat eerste aspect zijn we in positieve zin onder de indruk. Nissan geeft voor zijn strafste Leaf zelf een stroomverbruik van 18,5 kW per honderd kilometer op. Bij heel wat EV’s kan je dat opgegeven verbruik enkel halen als je ouwe-zakgewijs overal 60 rijdt, met deze Leaf schommelen we op de snelweg tegen 120 km/u rond dit opgegeven verbruik. Op sommige ritten ‘rond de kerktoren’ – al dan niet twee dorpen verder – lukt het ons zelfs om rond de 12 kW per honderd kilometer uit te komen. De ‘theoretische’ actieradius van 385 kilometer, is dus zeker in de praktijk haalbaar. Nu moeten we daar wel aan toevoegen dat de temperaturen tijdens onze testweek steeds rond de 20 graden schommelden, wat zo’n beetje de ideale temperatuur is voor een EV.
Over het laden van stroom zijn we iets minder positief. Nissan zelf geeft een laadsnelheid van 6,6 kW per uur op, voor het laden op wisselstroom, wat al aan de trage kant is. In de praktijk geraakten we niet sneller dan 5 kW. Een batterij van twintig procent weer naar honderd procent krijgen, was bijgevolg een nachtje doorladen.
Ook het ‘snelladen’ is niet meteen om over naar huis te schrijven. Nissan geeft een snellaadvermogen op van 100 kW, wat nog enigszins acceptabel is. Maar… de Leaf heeft hiervoor een CHAdeMO-stekker, terwijl in onze contreien vooral CCS gebruikt wordt. In de praktijk betekent dat, dat er in ons land geen laadstation te vinden is waar je daadwerkelijk aan 100 kW kunt laden met zo’n gekke stekker. Bij Fastned haalden we niet meer dan 42 kW. Om van 20 naar 80 procent te laden, sta je bijgevolg zo’n veertig minuten langs de snelweg te schilderen. Met de gemiddelde andere recente EV met CCS-stekker, laad je dezelfde hoeveelheid stroom binnen het kwartier. En een kwartiertje de benen strekken tijdens het laden, is net iets minder vervelend dan veertig minuten lang.
De prijs
Je rijdt al met een Nissan Leaf naar huis vanaf 36.550 euro. Voor dat geld heb je de 39 kW-versie met een theoretisch rijbereik van 270 kilometer. Diegene met de grote batterij, waar wij mee reden, moet minstens 44.520 euro kosten. Da’s veel geld voor een hatchback die een beetje op een crossover lijkt, maar niet voor een elektrische auto: accu’s kosten nu eenmaal veel geld om te produceren. Kortom: je krijgt best veel EV voor relatief weinig geld.
Ons verdict
De Nissan Leaf is een best prettig rijdende, praktische en ruime gezinswagen die redelijk zacht geprijsd is. Voor wie graag elektrisch langs de kerktoren en omgeving rijdt, is dit de ideale wagen. Ook voor wie een tante Zulma aan de andere kant van het land heeft wonen, die af en toe een bezoekje brengt en er niet om maalt om onderweg pakweg een half uur pauze te nemen, is de Leaf een prima oplossing. Leading, Environmentally friendly, Affordable, Family Car: de Leaf doet zijn benaming alle eer aan.
Maar wie veel op de baan zit en niet de tijd heeft om lang aan laadpaalhangen te doen, die zoekt best een EV die wat sneller laadt. Dat kan trouwens binnen hetzelfde merk, maar daarover later meer.
