En vooral: heel veel fun.
De eerste indruk
“Tjonge, daar zit meer van BMW in dan we dachten.” Want we wisten inmiddels al wel dat de huidige generatie van de Toyota Supra onderhuids eigenlijk een BMW Z4 is, maar we dachten dat het bij de motorisering en het onderstel bleef. We herkennen echter heel wat van het Duitse merk in de bloedmooie Japanse: werkelijk alle knoppen in het interieur tot de deurklinken toe, de buitenste spiegels en zelfs de sleutel.
En toch zit er meer Toyota in!
De Lightweight is immers geen gewone Supra. Dat zit zo. Toen deze generatie Supra in 2019 op de markt kwam, was die enkel beschikbaar met een achttraps automaat. Puristen, die van oordeel zijn dat je in een échte sportwagen potverdorie helemaal zelf schakelt – met een pook en een koppeling, en niet met zo van die flippers aan het stuur – schreven Toyota massaal aan. Bij Toyota hadden ze op den duur zoiets van ‘misschien hebben die puristen gelijk, en misschien moeten we maar eens werk maken van een handgeschakelde Toyota'. Aangezien ze die enkel wilden aanbieden bij de 3-liter, konden ze die handbak niet uit de rekken halen bij BMW. Het Duitse merk biedt immers al een tijdlang enkel handbakken aan bij hun instapmotorisaties, en dat is in geval van de Z4 een 2-liter. Toyota moest dus zelf een versnellingsbak maken. En daar werd goed over nagedacht: de pook werd bijvoorbeeld verzwaard voor meer gevoel.
Een manuele zesbak weegt minder dan een automatische achttraps. 21 kilo en 800 grammetjes om precies te zijn. ‘Laat ons er dan meteen een Lightweight-versie van maken’, zo dachten ze bij Toyota. Er werd nog 16,5 kilo afgeschraapt door voor stoelen met een manuele verstelling te kiezen, stoffen stoelen in de plaats van leer en hier en daar nog wat details, waardoor de Lightweight 38,3 kilo minder weegt dan de ‘normale’ 3-liter.
Het rijden
Toen we in de Supra stapten, dachten we eventjes: ‘Als dat nog maar lukt.’ Omdat de 128ti niet met handbak verkrijgbaar is en omdat perswagens tegenwoordig allemaal automaten zijn, was het al meer dan twee jaar geleden dat we nog met een handbak rondgetoerd hadden. Maar gelukkig bleken we het ontkoppelen en roeren in de pot nog niet verleerd. En na enkele kilometers hadden we zoiets van: ‘Da’s toch plezant.’ De combo achterwielaandrijving – zelf schakelen, zorgt er namelijk voor dat je de wagen op het gaspedaal door de bochten kunt besturen. Tel daarbij het gevoel van controle en je hebt zoiets van: eigenlijk moét zo’n sportwagen gewoon een handbak hebben. Het maakt het ‘dwars gaan’ met 340 pk en 500 Nm op de achterwielen immers nog makkelijker.
Met zo’n power is de Supra natuurlijk ook lekker vlot. De topsnelheid is elektronisch begrensd op 250 km/u, de sprint van nul naar honderd neemt 4,6 tellen in beslag, wat 0,3 seconden langzamer is dan diegene met de achttrapsautomaat.
Wat we niet verwacht hadden: de Toyota Supra is minder stug afgeveerd dan onze eigenste 128ti. Dat maakt enerzijds dat hij wat minder aanvoelt als een hardcore sportwagen, maar eerder als een GT waarmee je ook comfortabele, lange ritten kunt doen. Het stuurgevoel is dan weer wel lekker scherp, zoals we dat van een, euh, BMW gewend zijn.
Kortom: de Toyota Supra is een feest om mee te rijden. We hadden er gedurende onze testweek ook opvallend veel bekijks mee, al speelde wellicht ook wel het feit mee dat ons testexemplaar is uitgevoerd in de kleur Prominence Red. maar zo’n sportkar moét een blitse kleur hebben, toch?
De zes-in-lijn springt ook relatief zuinig om met dinosap. Het WLTP-verbruik bedraagt 8,8 liter per honderd kilometer, wat 0,7 liter meer is dan de automaat. Wij klokten na onze testweek af op 10,1 liter, maar we hebben ‘m dan ook behoorlijk aan de tand gevoeld. We hadden overigens in de tankklep een stickertje verwacht met daarop ‘BMW M recommends Shell V-Power’, maar de Supra neemt genoegen met Super95.
De prijs
Je neemt een Toyota Supra al mee naar huis vanaf 53.155 euro. In dat geval zit er in het vooronder een 2-liter viercilinder met 258 pk. De 3-liter Leightweight moet 65.360 euro kosten, wil je liever een zes-in-lijn met achttapsautomaat ben je 69.185 euro kwijt. Voor wat je daarvoor in de plaats krijgt, vinden we dat eigenlijk heel goed meevallen. De ‘instapper’ van zijn technische broer, de BMW Z4, kost ongeveer 4.000 euro minder, maar dan heb je wel de sterk geknepen versie met slechts 163 pk. Bovendien is er bij BMW ook wat minder inbegrepen in de standaard-uitrusting.
De foto’s
Wel, we vonden de Toyota Supra zo’n sexy wagen, dat we voor bij dit artikel foto’s wilden met een sexy dame ernaast. We namen knappe meid en autofreak Rani van Droogenbroeck, die we nog kennen als verleidelijke Girl Next Door, mee naar het kasteel van Brasschaat om daar wat leuke plaatjes te schieten.
