Volkswagen verbaasde enkele jaren geleden vriend en vijand.
In 2017 om precies te zijn: dat was het jaar dat ze een bijzondere conceptauto voorstelden. Het was een moderne opvatting van de Volkswagen T1, in de volksmond ook wel ‘hippiebus’ of ‘sambabus’ genoemd. ‘Sambabus’ omdat in de jaren vijftig de meest luxueuze uitvoering van de T1 Volkswagen Samba heette, ‘hippiebus’ omdat ze in lang vervlogen tijden een populair, goedkoop vervoermiddel was voor, nu ja, hippies. Goedkoop zijn ze nu overigens niet meer: voor een erg fris exemplaar in originele staat, tel nu nu al snel meer dan 50.000 euro neer.
Maar goed, we dwalen af. Terug naar die conceptauto. Wel, dat onderwerp sloeg enorm goed aan en bij Volkswagen besloten ze om de bus in productie te nemen. Inmiddels is ze al een tijdlang op de markt, maar omdat deze ID.Buzz de enige VW van de (elektrische) ID-familie is die we nog niet reden, wilden we ook even deze Buzz aan de tand voelen.
De eerste indruk
‘Cool’. Dat was echt waar onze eerste indruk. Er was aanvankelijk een bus in de tint ‘Bay Leaf Green Metallic’ voor ons gereserveerd, maar die was geswitcht naar de ‘SURF’ en we wisten niet wat we ons daarbij voor moesten stellen. Wel, een hippie-bestickering dus. Niet erg bescheiden en we hadden er tijdens onze testweek dan ook heel wat bekijks mee.
De eerste indruk achter het stuur was een beetje gekjes. Ik had nog niet zo lang geleden in een T1 gezeten – het ‘origineel’ uit de jaren vijftig dus – en daarin zit je eigenlijk op de vooras, met je snoet tegen de vlakke raam en met je knieën achter de koplampen. Met je knieën achter de koplampen is echter niet zo veilig – bij een stevige aanrijding heb je geplette knieën en zo’n vlakke voorruit is niet bijster aerodynamisch. Dat moest bij deze Buzz dus anders, met als je gevolg dat je nog een heel eind van die voorruit af zit.
Het interieur doet dankzij de witte kleur ook een beetje retro aan, maar toch is het hypermodern. Rondom ‘goedkoop’ hard plastic alom, maar desondanks is alles netjes afgewerkt. Nog opvallend: er is geen vakje om je telefoon draadloos te laden, en de enige usb-poorten bevinden zich achterin en in de passagiersdeur.
Onder de koets
Daar woont een elektromotor van 204 pk en 310 Nm koppel, die de achterwielen aandrijft en gevoed wordt door een batterij met een nettocapaciteit van 77 kWh. AC-laden gaat aan maximaal 11 kW, snelladen gaat aan maximaal 170 kW per uur. De sprint van nul naar honderd neemt 10,2 tellen in beslag, de topsnelheid is begrensd op 145 km/u. Het theoretisch rijbereik bedraagt 416 kilometer: daar komen we later op terug.
Het rijden
Eigenlijk rijdt de ID.Buzz beter dan we van zo’n bus verwacht hadden. De positie achter het stuur is verrassend goed, eens je gewend bent aan het feit dat je zo ver van de voorruit weg zit. Het zicht rondom is meer dan oké. De passagiers achterin hebben ook meer dan plek genoeg en daarachter is er nog een enorme bagageruimte. Doordat de accu’s in de vloer zitten, is het zwaartepunt laag en voelt deze mastodont van 2.400 kilogram zelfs een beetje lichtvoetig aan. Bij het parkeren schrokken we ook van de verrassend kleine draaicirkel.
Net als bij de andere ID-wagens kan je ook bij deze Buzz kiezen tussen een ‘D’ en een ‘B’-rijstand. Bij de B rolt-ie gewoon uit als je het stroompedaal lost, bij de B remt hij weer af. Rijden op één pedaal zoals dat bij sommige auto’s mogelijk is, gaat niet: om helemaal tot stilstand te komen, heb je de rem nodig.
Het enige waaraan je merkt dat je echt wel met een ‘busje’ onderweg bent? Het is nogal een ‘klankkast’. En op korte oneffenheden wordt het een beetje een schommelpaard.
Nu over naar het stroomverbruik. Op de snelweg is dat niet min. Op een zonnige, maar niet te warme (kortom, de ideale weersomstandigheden voor een zoem-zoem-auto) zondag besloten we richting Ardennen te rijden voor een pittige wandeling. De eindbestemming was net geen 170 kilometer van onze deur, dus als we met nog 92 procent in de batterij vertrokken, dan moesten we makkelijk heen en terug geraken zonder te laden, toch?
Toch niet: iets over de helft van onze terugtocht ‘s avonds was het hoogtijd om een snellader te vinden. Na met een volle batterij vertrokken te zijn en 283 kilometer gebold te hebben, hadden we nog acht procent over in de batterij – volgens de boordcomputer goed voor nog 27 kilometer. Dat brengt de actieradius in de praktijk op een kleine 340 kilometer. Volgens die boordcomputer hadden we gemiddeld 22,7 kWh per honderd kilometer gebruikt. Dat was, we herhalen: in de ideale weersomstandigheden. Als je er in de winter mee gaat snelwegrijden: trek er dan nog maar wat af.
De prijs
De ID.Buzz moet minstens 68.600 euro kosten. En hoewel ze standaard al vrij rijkelijk is uitgerust, kan je nog behoorlijk los gaan op de optielijst. Wij rustten voor de leut een Buzz ‘full option’ uit in de configurator, en kwamen zo aan net geen 93.000 euro.
Ons verdict
De Volkswagen ID.Buzz is een ‘busje’ dat stuurt als een personenwagen. Het heeft een aardige retro-uitstraling en is toch hypermodern. De Buzz heeft iets sympathieks en charmerend, net zoals zijn spirituele voorganger. Maar ze heeft ook wel een stevig prijskaartje, en eigenlijk een te kleine actieradius om de perfecte reiswagen te zijn.
