Elke dag sterven gemiddeld 375 mensen in een oorlog.
Als we googlen naar 11 november, levert het eerste zoekresultaat info op over welke pretparken en winkels er vandaag open zijn. Dat is in ons land het belangrijkste wapenfeit, 101 jaar na het einde van de de Eerste Wereldoorlog. Daarmee maken we onszelf wijs dat we al decennialang zonder oorlog leven.
Uit onze vaderlandse geschiedenis onthouden we voornamelijk dat we een goede twintig jaar na de ‘Grote Oorlog’ de Duitsers nog een keer over de vloer kregen tot in 1945. Daarna koesteren we de illusie dat er nooit meer oorlog is geweest. Een illusie, want sindsdien is er geen dag meer voorbij gegaan zonder dat er ergens in de wereld een conflict was.
Wanneer we enkel naar dit jaar kijken, dan woeden er op dit moment, wereldwijd, tien grote oorlogen. Ze zijn fysiek ver van ons bed, maar in realiteit zijn we op de één of andere manier in elk van deze oorlogen betrokken. België heeft een twijfelachtige reputatie hoog te houden wat het fabriceren en verspreiden van wapens betreft, en als lid van de NAVO zijn we verplicht een kant te kiezen waardoor we ons ideologisch, politiek of economisch al dan niet te engageren.
Oorlog is moeilijk te bevatten of te becijferen. De ravage die het economisch, maar ook emotioneel aanricht, valt niet of nauwelijks te berekenen. Het enige wat we enigszins in statistieken kunnen vangen zijn de dodelijke slachtoffers. Elke dag stierven er in de eerste honderd dagen van dit jaar gemiddeld 375 mensen in één van de tien grote oorlogen die er op dit moment worden gevoerd. 16.000 in Afghanistan, ongeveer 9.000 in Yemen en bijna 6.000 in de drugsoorlog in Mexico. In de lijst van de tien oorlogvoerende landen vinden we verder nog Syrië, Somalië, Irak, Mali, Soudan, de strijd van de Boko Haram en Nigerië. Kijken we naar het totaal aantal slachtoffers dat er in deze oorlogen samen tot hier toe al viel, dan tellen we ruim 4 miljoen doden.
Sinds het begin van de telling, zouden er in de menselijke geschiedenis ruim 2.500 oorlogen zijn gevoerd.Is het dan cynisch om van onze verlofdag te genieten met de gedachte dat er geen oorlog meer is?
