“Nu schermen met ‘we hadden dit niet kunnen verwachten’, werkt niet meer.”
Woensdag mag Wouter Beke (CD&V) het voor de zoveelste keer proberen om met een klassieke monoloog het spervuur van kritiek te ontwijken. Het is iedere keer hachje redden wanneer Beke zijn ‘beleid’ komt toelichten. Telkens weer wordt hem too little too late verweten en telkens weer komt hij ermee weg. Of hem ook deze keer gaat lukken is maar de vraag. Er is minder politieke wil bij coalitie N-VA om (lees CD&V) voor de zoveelste keer te depanneren.
In 42 procent van de Vlaamse woon-zorgcentra is er een corona-uitbraak, in 229 van de 821 wzc’s is er sprake van een “grote uitbraak”, met vijf of meer besmettingen. Door tekort aan personeel kan in sommige instellingen de basiszorg nauwelijks nog gegarandeerd worden.
“We waarschuwen al maanden dat er een structureel personeelstekort is in de Vlaamse woonzorgcentra”, zegt Vlaams parlementslid Hannes Anaf (sp.a). “Nu schermen met 'we hadden dit niet kunnen verwachten', werkt niet meer." Daarom roept sp.a de minister woensdag op het matje. Bij Vlaams Belang spreekt men van “schuldig verzuim” en zelfs binnen zijn eigen partij, CD&V, zijn er twijfels. De katholieken verbinden het lot van Beke aan het nieuwe sociaal akkoord dat hij en de Vlaamse regering deze week nog willen sluiten met de Vlaamse zorg. Als het daar niet lukt, mag Beke zijn koffers pakken.
Al is dat slechts een voetnoot voor de Belgische geschiedenis. Het (gekende) probleem van het personeelstekort in woonzorgcentra echter, is een kwestie van leven of dood.
