Vlaamse belastingbetaler heeft geen inbreng in waar zijn geld naartoe gaat.
In Vlaanderen gaat een 76 miljoen euro per jaar aan subsidies en toelagen naar ‘levensbeschouwingen’. 90 procent daarvan gaat nog altijd naar de katholieke kerk. Het aandeel van erkende islamitische geloofsgemeenschappen stijgt echter ieder jaar. Op vraag van Chris Janssens (VB) gaf Bart Somers enkele cijfers vrij. Momenteel zijn er 27 erkende islamitische gemeenschappen. 22 van hen dienden hun jaarrekening van 2018 in en ontvingen in totaal voor ongeveer 740.000 euro aan toelagen. In 14 van deze moskeeën ontvangen de imams ook een salaris van FOD Justitie. Dat is overigens ook zo voor de katholieke gemeenschap. Er liggen nog 47 aanvragen van moskeeën te wachten om erkend te worden. “Deze zijn in de vorige legislatuur door de Vlaamse regering allemaal on hold gezet”, aldus Somers. Zijn voorgangster Liesbeth Homans op Binnenlands Bestuur liet in februari van dit jaar nog weten “dat als het van haar afhing er de komende vijf jaar geen enkele moskee meer zou erkend worden”.
De erkenning is nochtans belangrijk omdat het de enige manier is om enige controle te hebben over de werking van de gemeenschap en een zicht te krijgen over welke ‘boodschap’ er wordt verkondigd.
De meeste moskeeën worden bovendien vanuit het buitenland gefinancierd, maar er is geen verplichting om dat in de jaarrekening op te nemen. Somers wil dat, overeenkomstig het Vlaams regeerakkoord, aanpassen.
Geloof en staat balanceren zijn dan wel wettelijke gescheiden, in de realiteit is het voor de overheid op eieren lopen om de gemeenschappen te vriend te houden. Bij de islam is het vaak de ideologie die zorgen baart, bij de katholieken is er nog altijd de verzuilde invloed die blijft spelen. Vlaamse gemeentebesturen passen het tekort van de plaatselijke kerk nog altijd automatisch bij. Dat wordt niet meegerekend in de toelagen die van de Vlaamse overheid, maar is een afgesproken extraatje.
Ons land staat vol kerken die vaak nauwelijks nog gebruikt worden, maar die al even vaak een renovatie toe zijn. Ook die kosten wegen op het budget van de gemeenten waar het onderwerp herbestemming nog altijd een taboe is. De kerkfabriek beschikt doorgaans over veel vastgoed en gronden en blijven op die manier een vinger in de politiek pap hebben.
We durven de vraag stellen of het toelaatbaar is dat de belastingbetaler ongevraagd clubjes sponsort waartoe hij niet wilt behoren.
