Naar aanleiding van de zaak ‘Kris Van Dijck’ vonden sommige media het nodig om Maurice De Velder, eigenaar van P-magazine, nog eens door de mangel te halen. Voormalig hoofdredacteur Alain Grootaers deed daar dapper aan mee, maar is alles wel gegaan zoals hij beweert in De Morgen?
Het begon allemaal met onze ‘goede vrienden’ van ‘t Scheldt, die onmiddellijk een politiek complot van Vlaams Belang en Maurice De Velder tegen N-VA zagen. De Morgen besloot daarop een portret van Maurice De Velder te maken. Iets positiefs over de man mocht er niet geschreven worden, dat was duidelijk. Ze belden ook voormalig hoofdredacteur Alain Grootaers, die thans in Spanje woont, op voor een woordje uitleg.
“Een hoge pief die bij de bank werkt, belde me op”, aldus Grootaers in die krant. “Hij waarschuwde me: ‘Staar je niet blind op de zogezegd rooskleurige cijfers van de Vrije Pers. De Velder is het bedrijf aan het leegzuigen’. We waren bezig met de lancering van een vrouwenblad waarvoor De Velder investeringen beloofd had. Toen puntje bij paaltje kwam, kon hij niets inlossen. Ik heb nog geprobeerd De Vrije Pers aan een Nederlandse krantenuitgever te laten verkopen. Maar De Velder stond niet toe dat zijn boeken door de revisor gecontroleerd werden. Diezelfde dag werd ik op staande voet ontslagen.”
Het begin van het nieuwe millennium. P-magazine bestond al enkele jaren, en maandblad Ché – beiden onder de hoede van Grootaers – was net komen piepen. Grootaers vond dat het ook tijd was voor een vrouwenblad. Lola moest een blad worden voor de hoger opgeleide vrouw, die verder denkt dan mode en make-up, en eveneens in actuele zaken geïnteresseerd is.
Grootaers ging ervan uit dat Lola massaal verkocht zou worden, en dat was te zien aan de oplage die-ie liet drukken. Maar helaas: ook de hoger opgeleide vrouw bleef massaal naar andere vrouwenboekskes grijpen en liet Lola links liggen.
“Ik kwam in die tijd nauwelijks op de redactie in Antwerpen omdat ik ook nog andere zaken deed”, vertelt Maurice De Velder. “Ik werd er pas bijgeroepen toen er problemen waren. Zonder enige toelating van de Raad van Bestuur, had Alain Grootaers – voor Lola – de redactie uitgebreid naar makkelijk veertig man. Alleen al voor Lola waren er tien à vijftien vaste vrouwelijke medewerkers, en ook nog wat freelancers.”
“Omdat hij dacht dat Lola een enorm succes zou worden, liet hij dit drukken op 150.000 exemplaren. Er werden amper 5.000 exemplaren per editie verkocht. Na veertien weken hadden we daardoor een financiële put van 150 miljoen frank (3,7 miljoen euro).”
“Ik heb Alain toen laten weten dat hij onmiddellijk moest stoppen met Lola. Maar in de plaats daarvan, maakte hij er een maandblad van, en hij stelde zijn vrouw Jakobien aan als hoofdredacteur.”
Maar dat was niet het enige issue. “Op de redactie van Alain werd er tot ‘s middags gewerkt. Daarna gingen ze op restaurant, om vervolgens op de lappen te gaan. Er werd nauwelijks gewerkt, maar des te meer gefeest. Ook daar wilde ik paal en perk aan stellen, maar dat viel niet in goede aarde.”
“Kris Dekelver was in die tijd gedelegeerd bestuurder. Hij had eerder met Grootaers afgesproken dat die laatste een optie op vijf procent van de aandelen zou krijgen, maar kwam dat uiteindelijk niet na. Ik heb Alain toen vijf miljoen frank (124.000 euro) aan aandelen gegeven. Maar zodra hij kans zag die voor een hoger bedrag te verkopen op de markt, dééd hij dat ook. Daarna is de samenwerking met Grootaers onmiddellijk gestopt.
Zo, dat zijn twee compleet andere verhalen. We vroegen Jef De Vis, in die tijd financieel directeur bij ‘de firma’ hoe de Grootaers-vork volgens hem aan de steel zit.
“Maurice het bedrijf leeggezogen? Laat me niet lachen. Maurice heeft er nog geld ingestoken, om de put die Grootaers had gemaakt te dempen. Op een bepaald moment was er een gat van 70 miljoen frank (1,7 miljoen) bij de drukker, ‘dankzij’ Lola. En dan was er nog die veel te grote redactie, die een boel geld kostte. Natuurlijk moest die redactie zo groot zijn: dat boekske was altijd direct klaar, zodat ze zich de rest van de tijd konden amuseren.”
“Alain Grootaers is een grote fantast”, gaat De Vis verder. “Dat die altijd zoveel aanzien heeft gehad, dat begrijp ik niet. Ooit huurde hij een chique camper om op reis te gaan, op kosten van de Vrije Pers. Toen we hem om uitleg vroegen hierover, was dat zogezegd om een reportage te maken over de Ronde van Frankrijk." Volgens De Vis moest Alain Grootaers toen wel ontslagen worden, anders zou het op dat moment slecht aflopen met De Vrije Pers.
(Omslagfoto: YouTube)
