Misverstand of manipulatie?
De Antwerpse kiesstrijd is aan het verharden. Bart De Wever, de immer strategische N-VA-burgemeester, trekt fel van leer tegen zijn linkse rivaal, Jos D’Haese van de PVDA. Het is niet langer enkel een klassiek politiek – noem het inhoudelijk – steekspel over sociaal beleid en belastingen; religie en identiteit zijn nu de wapens waarmee De Wever de communisten probeert onderuit te halen.
Strijd tussen ‘Rome en Moskou’
In wat De Wever zelf omschrijft als een gevecht tussen ‘Rome en Moskou’ — een verwijzing naar de ideologische clash tussen zijn rechtse N-VA en de extreemlinkse PVDA — wil de burgemeester van Antwerpen zijn tegenstander op twee fronten in het defensief te dwingen. Aan de ene kant vraagt hij zich openlijk af hoe de PVDA haar sociaal beleid wil financieren zonder de stad in een financiële chaos te storten. Aan de andere kant legt hij de focus op religieuze privileges, waarbij hij impliciet suggereert dat de communisten mikken op de allochtone moslimstem.
VRT-debat: de sluierkwestie ontploft
Het debat kreeg een extra laagje scherpte tijdens een recente confrontatie in het VRT-programma Terzake. De Wever opende met een verrassende aanval: hij beschuldigde de PVDA ervan jonge meisjes vanaf acht jaar toe te staan gesluierd naar school te gaan. “Er is vandaag godsdienstdwang op onze scholen,” fulmineerde hij. “Ik zie een meisje van acht jaar, volledig ingepakt, naast haar broertje in een bloot bovenlijf. Dat stuit me tegen de borst.”
De verwijzing van De Wever naar een uitspraak van PVDA-voorzitter Raoul Hedebouw vorig jaar op de Franstalige zender RTL was geen toeval. In dat interview had Hedebouw immers laten optekenen dat hij geen probleem zag in het dragen van een abaya — een traditionele jurk — door jonge meisjes op school. Maar het was de suggestie van De Wever dat dit zou gaan om een volledige sluier, die de gemoederen verhitte.
Trumpiaanse politiek?
PVDA-lijsttrekker D'Haese liet het er niet bij zitten en kaatste meteen terug: “Dat zijn gewoon leugens,” klonk het fel. Hij beschuldigde De Wever van 'Trumpiaanse politiek', een stijl die gekenmerkt wordt door het verspreiden van halve waarheden en het opblazen van kleine incidenten. Het woordgevecht verplaatste zich snel naar de sociale media, waar voor- en tegenstanders van beide kampen hun posities innamen.
Misverstand of manipulatie?
In het originele RTL-interview, dat sinds de uitspraak van De Wever opnieuw gretig gedeeld wordt, stelde Hedebouw inderdaad dat hij “geen probleem” had met het dragen van een abaya op school. Maar, en dit is waar de communicatie stokte, het ging hier om de abaya — een jurk — en niet om de voile intégral, de volledige sluier die het gezicht bedekt. Hedebouw was stellig: “Ik ben tegen een verbod op de abaya, maar voor een verbod op de boerka,” verduidelijkte hij nadien.
De nuance ontging David Clarinval, vicepremier van de MR, niet. “De PTB wil dat meisjes vanaf acht jaar volledig gesluierd naar school gaan. Dit grenst aan collectief delirium,” reageerde hij destijds verontwaardigd. Voor De Wever was dit gespreide bedje genoeg om zijn tegenstander een stevig hakje te zetten in de Antwerpse kiesstrijd.
Religieuze gevoeligheden als electoraal wapen
De strategie van De Wever is duidelijk: door de sluierkwestie prominent op de agenda te zetten, mikt hij niet alleen op de traditionele N-VA-achterban, maar probeert hij ook twijfelende kiezers van andere partijen te verleiden. Religieuze symbolen zijn in de Belgische politiek altijd al heikele punten geweest. In een stad als Antwerpen, met haar diverse bevolkingssamenstelling, kunnen ze als krachtige electorale wapens worden ingezet.
De PVDA, die zichzelf profileert als de partij van de arbeiders en de onderdrukten, heeft het echter moeilijk met dergelijke beschuldigingen. Het beeld dat De Wever schetst, namelijk dat de partij moslimgemeenschappen tegemoetkomt door hun religieuze privileges te verdedigen, legt een zware hypotheek op hun seculiere imago.
Moskou in de verdediging
Ondanks de ferme taal van D'Haese, die de aanvallen van De Wever wegzet als “leugens en verdraaiingen,” blijft de kwestie hangen. Met de verkiezingen om de hoek is het niet ondenkbaar dat dit thema nog vaker zal opduiken. De Wever heeft een gevoelige snaar geraakt, en er een symbooldossier van gemaakt. Het is een klassieke tactiek: het kleine uitvergroten tot iets groots, zodat je tegenstander zich moet verdedigen over een onderwerp waar hij zich liever verre van houdt.
In de strijd tussen 'Rome en Moskou' heeft De Wever alvast één ding bereikt: hij heeft de PVDA gedwongen om zich publiekelijk te verantwoorden voor een kwestie die hen waarschijnlijk electoraal niet veel goeds zal brengen.
(Foto: screenshot De Tafel van Gert/ GOPLAY)
