Flexi-jobs in 2025: van 12.000 euro naar 18.000 belastingvrij bijverdienen per jaar. Maar …
Sinds dit jaar mogen flexi-jobbers in België tot 18.000 euro per jaar onbelast bijverdienen. Dat is een fikse sprong ten opzichte van het vorige belastingvrije plafond, dat op 12.000 euro stond. De federale regering besliste dit in het zogenaamde paasakkoord en opent tegelijk ook de poorten van het systeem naar zowat alle sectoren van de arbeidsmarkt. Voor wie wil bijklussen, is het een uitnodiging zonder kleine lettertjes. Maar onder de glans van fiscale vriendelijkheid schuilt een groeiende bezorgdheid over de houdbaarheid van het sociale systeem.
Van bijverdienste naar structurele arbeidsoplossing
Wat ooit bedoeld was als een soepel instrument om piekmomenten in de horeca of detailhandel op te vangen, is intussen uitgegroeid tot een volwaardige economische pijler. Flexi-jobs zijn niet langer het exclusieve terrein van obers tijdens de zomerdrukte of winkelbedienden tijdens de solden. Het systeem is nu opengesteld voor alle sectoren, van zorg tot logistiek, van administratie tot bouw. Dat moet bedrijven in staat stellen om sneller in te spelen op personeelstekorten zonder een vaste loonkost aan te gaan.
Tegelijk krijgt de werknemer een aantrekkelijke deal voorgeschoteld: inkomsten uit flexi-jobs zijn netto, belastingvrij en vrij van sociale bijdragen. Dat wil zeggen: tot aan het plafond. Wie meer dan 18.000 euro per jaar bijverdient via flexi-werk, wordt wél weer belast zoals in een gewone job. Maar met die verhoging van het belastingvrije plafond ontstaat een nieuwe realiteit: flexi-jobs zijn niet langer een bescheiden bijverdienste, maar voor velen een structureel inkomen geworden.
Gepensioneerden buiten schot, maar niet alle gepensioneerden
Voor gepensioneerden liggen de kaarten nog gunstiger. Wie de wettelijke pensioenleeftijd (vanaf dit jaar 66) heeft bereikt of een volledige loopbaan van 45 jaar kan aantonen, mag onbeperkt onbelast bijverdienen via een flexi-job. De beperking tot 18.000 euro geldt voor hen niet. Enkel wie met vervroegd pensioen is, moet rekening houden met een bijkomende grens van 7.876 euro. Alles daarboven wordt belast. En daarmee wordt de regering De Wever de regering van de kleine lettertjes.
Het is een regeling die - volgens onze handig politici - gepensioneerden de mogelijkheid biedt om actief te blijven en hun pensioen aan te vullen, zonder dat de fiscus of RSZ zich met hun inkomsten bemoeit. Maar wordt de sociale solidariteit hier niet ondergraven? Wie jong is en voltijds werkt, ziet een groot deel van zijn loon verdwijnen aan belastingen en bijdragen. Wie stopt met werken en dan via een flexi-job terugkeert, hoeft dat niet.
De voorwaarden en de grenzen
Om toegang te krijgen tot het flexi-statuut moet men aan enkele duidelijke voorwaarden voldoen. Werknemers moeten minstens vier vijfde werken in een hoofdjob. Dat moet ervoor zorgen dat flexi-jobs niet worden ingezet als goedkope vervanger van voltijdse arbeid. Tegelijk mag je geen flexi-job aannemen bij dezelfde werkgever als waar je je hoofdjob hebt. Daarmee wil de overheid vermijden dat werknemers en werkgevers constructies opzetten waarbij een voltijdse job wordt opgesplitst in een 4/5e contract en een flexi-bijverdienste. Zulke combinaties zouden de sociale zekerheid miljoenen kosten aan gemiste bijdragen.
De regels moeten dus misbruik tegengaan, maar in de praktijk blijft het moeilijk controleerbaar. Met de uitbreiding naar alle sectoren stijgt ook het risico op creatieve boekhoudconstructies. Terwijl bedrijven besparen op vaste tewerkstelling, wordt de factuur doorgeschoven naar het collectief.
Flexi-pensioen: meer dan je denkt
Wie flexi-jobt, bouwt ondanks de belastingvrijstelling toch pensioenrechten op. Het brutobedrag telt mee in de berekening van het pensioen, ook al worden er geen klassieke sociale bijdragen op ingehouden. Bovendien worden er vakantiedagen en vakantiegeld opgebouwd, wat het systeem nog aantrekkelijker maakt. Op papier lijkt het dus alsof je de voordelen van een normale job geniet, zonder de nadelen van belastingdruk.
Maar die constructie is op z'n minst vreemd te noemen. In een arbeidsmarkt waar loontrekkenden de hoogste lasten dragen van Europa, ontstaat zo een parallel circuit waar werken goedkoper wordt gemaakt zonder dat het systeem dat financiert. De vraag is hoe lang zoiets houdbaar blijft.
De koterij blijft groeien
Flexi-jobs zijn voor veel mensen een zegen. Voor werknemers die iets extra willen bijverdienen, voor gepensioneerden die hun pensioen willen aanvullen, voor bedrijven die tijdelijk mensen nodig hebben zonder zich vast te zetten in contracten. Maar tegelijk ondergraaft het systeem de logica van solidariteit. Het creëert een fiscale ongelijkheid tussen wie voltijds werkt en wie slim bijverdient. En het bevestigt nog maar eens dat ons belastingstelsel niet via structurele hervormingen wordt aangepast, maar met tijdelijke achterpoortjes en uitzonderingen wordt dichtgetimmerd.
(Foto: Shutterstock)
