Klimaatverandering heeft ook enorme consequenties voor eilanden en landen met lange, lage kustlijnen die niet de middelen hebben om zich te beschermen.
Zo bestaat er een reële kans dat de komende jaren de oude en wereldberoemde reusachtige sculpturen op Paaseiland langzaam maar zeker gaan verdwijnen onder water. De eilandbewoners zelf proberen ondertussen zelf tegen het stijgende zeewater te vechten. Zij bouwden een muur als bescherming tegen de golven. Als die het opkomende water niet kan stoppen, is men genoodzaakt de sculpturen van de kust weg te halen om ze te redden, hetgeen een groot verlies zou zijn voor het wereldwijde cultureel erfgoed daar de hoofden onlosmakelijk zijn verbonden met het eiland.
Want zelfs nu is het nog steeds een raadsel voor archeologen hoe de sculpturen, die tot 200 ton wegen, werden gebouwd nadat de Nederlander Jacob Roggeveen het eiland op paaszondag 1722 ontdekte. Wat wel al zeker, is dat tot in tegenstelling wat de meeste mensen denken, de stenen beelden meer dan alleen hoofden zijn. De beelden zijn namelijk niet door de oorspronkelijke inwoners begraven geweest, maar belandden deels onder de grond door eeuwen van blootstelling aan de omgeving en natuurprocessen zoals uitbarstingen van omliggende vulkanen.
Opgravingen hebben bewijs geleverd dat bij de beelden ceremonies of offers werden uitgevoerd, daar er vlakbij de hoofden ook graven met menselijke resten zijn aangetroffen. Onderstaande foto's tonen aan dat de hoofden over een even reusachtig en indrukwekkend lichaam beschikken. Na eeuwen onder de grond verborgen geweest te zijn, zijn de inkervingen op de ruggen bij de meeste beelden nog in goede staat.
Over de werkelijke grootte van de beelden is er nu dus al jaren duidelijkheid, maar het blijft nog steeds gissen hoe de bouwers de enorme rotsen wisten te verplaatsen. Daar er verscheidene schuurplekken zijn aangetroffen op de beelden, waar waarschijnlijk ooit touw heeft gezeten, vermoed men dat ze hiermee ze op hun plaats werden gezet.
Aangezien sommige klimaatmodellen voorspellen dat de zeespiegel tussen de 1,5 en 1,8 meter zal stijgen de komende vijftig jaar aan het Polynesisch eiland, tikt de klok voor archeologen om alles in de puntjes uit te zoeken en deze prachtige geschiedenis nog in hun originele staat te kunnen bewaren.
Van reusachtige kopzorgen gesproken.
