Voilà: vroeg of laat komt de waarheid toch uit. En dan moet het strafste van allemaal nog komen…
In 2019 brachten wij een interview met de Italiaanse adultster Eveline Dellai. Een maand later brachten we het nieuws, dat niemand minder dan Alexander De Croo een blauwtje bij haar had gelopen. Wat later kregen we telefoon van een Gentse advocaat. Dat artikel moest offline, want meneer De Croo – toen nog minister in plaats van premier – had grootse politieke plannen en een ‘foutje’ maakt toch iedereen. Toen bleek dat we hiermee niet te vermurwen waren, veranderde meneer de raadsman van toon. We zouden wel eens in ‘t gevang kunnen vliegen.
Toen bleef het een hele tijd stil rond de zaak, tot Wetstraatjournalist Wouter Verschelden het euvel vermeldde in zijn boek. Daarin staat dat door De Croo's versierpoging, de regeringsvorming zo lang duurde. Hij gaf immers toe dat hij daardoor mogelijk chanteerbaar is. In het boek staat ook dat De Croo aan 'de grote baas' van 'grote media' vroeg om niks erover te schrijven. Het verhaal haalde in zowat ieder Europees land het nieuws, behalve bij ons.
Had mister De Croo de media in Belgistan dan echt het zwijgen opgelegd? Dat is wat menig mens zich afvroeg op Twitter. Liesbeth Van Impe, hoofdredactrice van Het Nieuwsblad, besloot de stilte te breken. De Croo had hen helemaal niet het zwijgen opgelegd. Ze had wel iets horen waaien van De Croo en een Italiaanse pornoster of zoiets, maar het fijne wist ze er niet van. “Maar”, zo klonk haar besluit, “er is geen politiek belang, en dus hebben wij daar eigenlijk niks mee te maken.”
Een premier die mogelijk chanteerbaar is? Totaal politiek irrelevant. Een – toen het begon nog Minister van Telecommunicatie – die op onverklaarbare wijze een privénummer van een natuurfilmactrice weet te achterhalen? Hebben wij eigenlijk niks mee te maken. Het verhaal dat De Croo aan Christian Van Thillo, de grote baas van DPG Media – dat onder andere onderdak biedt aan Het Laatste Nieuws en Dag Allemaal – vroeg om er niks over te brengen? Roddels en achterklap.
Maar… nu is er toch wel een journaliste van DPG Media die aan onze redactie bevestigt dat ze effectief niks mochten brengen over die zaak zeker! “Wij waren daar van op de hoogte. Van hogerhand hebben we echter de formele instructie gekregen om er geen letter over te schrijven.” Wat we al dachten is bij deze dus bevestigd: de journalisten van DPG Media kregen inderdaad van de top de instructie om niks te schrijven over de tevergeefse versierpogingen van De Croo. Censuur alom.
De journaliste wist nog iets te vertellen. Volgens haar informatie – het is haar niet duidelijk of dat werd verzonnen door Herr De Croo of de baas van DPG Media – is het allemaal de schuld van Dennis Black Magic. Die zou Alexander De Croo in de val willen lokken hebben. En de sukkelaar is daar nog met beide kloten poten ingetrapt ook.
“Aha, is het dààrom dan dat ik nog altijd in de gevangenis zit?” zo fulmineert Dennis aan de telefoon, wanneer we ‘m hierover inlichten. “Inmiddels is het acht maand geleden dat ik werd opgepakt, omdat ik valselijk werd beschuldigd van aanranding. Het is inmiddels allang bewezen dat dit pure verzinsels waren van die pornomadam, maar intussen zoeken ze andere redenen om mij vast te houden. Momenteel onderzoeken ze of ik mezelf toevallig niet ooit schuldig heb gemaakt aan pooierschap: wat gaat het volgende zijn? Mij is het intussen wel duidelijk dat iemand van hogerhand mij serieus wil kloten: hoe kunnen ze mij anders al zolang vasthouden zonder ook maar enig bewijs tegen mij te hebben?”
“Wat Alexander De Croo betreft: dat spel was al lang aan de gang. In 2019, toen ik een liefdesrelatie had met Eveline Dellai, was het al de derde keer dat De Croo een poging deed haar in zijn bed te krijgen. Ik heb die gesprekken gezien. Ik wist niet eens wié dat was, ik zag enkel dat het een Belgisch gsm-nummer was. Tot het nummer gebeld werd en het Alexander De Croo was die opnam. De Croo wilde al met haar van bil, nog voor ik Eveline kende.”
“In september 2019, kort na het lekken van het verhaal, werd ik afgehaald door de privéchauffeur van Alexander De Croo, bij me thuis in Genk. Die bracht me helemaal naar het kantoor van de advocaat in Gent. Alexander De Croo was daar zelf ook. Daar werd me gevraagd om een document te ondertekenen dat ik 150.000 euro zou moeten betalen als ik ooit één woord zou lossen over de zaak. Denkt De Croo misschien dat hij de maffia is, dat hij mij zomaar kan afpersen? Wel, ik heb mijn mond niet gehouden. Is het daarom dat ik na acht maanden nog altijd onschuldig in de gevangenis zit?”
