Door de perikelen rond Oekraïne zouden we bijna de immense culinaire problemen van Marie Verhulst vergeten. Dat zit zo. Ellen was uitgenodigd voor een babbel bij de Nederlandse media en de Verhulstjes maakten daar onmiddellijk een city trip in Amsterdam van.
We konden nog eens vaststellen dat de Nederlanders - ondanks alle inspanningen - nog steeds geen eetcultuur hebben. Net na aankomst verorberden de Verhulstjes een klef broodje met een brij voorgesteld als tartaar of américain. Opgelet: wat in Nederland tartaar heet, is nauw verwant met wat in België filet américain wordt genoemd. Wat in Nederland dan weer filet américain heet, lijkt dan weer sterk op wat in België préparé heet, of gehakt rundvlees dat reeds is aangemaakt met andere ingrediënten. Maar wat de Verhulstjes in Amsterdam kregen, leek in de verste verte niet op die vleesproducten. Dat komt ervan als je een "broodje nat vlees" met melk bestelt.
Dat was niet alles daar in Amsterdam. Vervolgens ging het naar een uitspanning van een bekende Nederlander waar onze Vlamingen uiteraard bitterballen kregen. En dan was er een groot drama. De bitterbal van Gert werd in de saus gedipt. Daar dient dipsaus voor. Marie is evenwel vegetariër en dipte haar selderij ook in die saus. Aangezien bitterballen gemaakt worden met vlees, was die saus dus aangetast volgens Marie. Volgens Gert klopt dat niet aangezien enkel de buitenkant van de bitterbal in de saus was beland en die buitenkant bevat geen vlees, maar enkel paneermeel.
Het werd dus een belangrijke discussie daar in die afspanning in Amsterdam. Het is goed dat we met de Verhulstjes nog eens zien wat de echte problemen zijn in de wereld. Een broodkruimel in de saus kan voor een vegetariër immers belangrijker zijn dan de ontsporende geopolitieke situatie.
