Woorden zijn belangrijker dan daden.
Maandag eindigt de opdracht van de twee informateurs. Het is niet zeker of ze maandag, dan wel later in de week naar de koning gaan. In ons land is er namelijk zelden haast bij. Kenmerkend voor de onbestuurbaarheid van ons land, is het bedenken van namen die de lading dekken zonder het te benoemen. Sinds kort is er de 'Preformatie'! Alweer een pareltje van politieke paraplutaal.
Onze democratie functioneert als volgt: we gaan stemmen, diezelfde avond nog zeggen alle politici dat het nog te voorbarig is om te reageren, eenmaal de uitslag bekend, doen we alsof er niet gestemd is, daarna mogen de verliezende partijen regeren en bepalen de partijen die niet de ‘stem’ van het volk vertegenwoordigen de koers. Ten minste op Vlaams niveau, want in het land met het grootst aantal regeringen per vierkante meter, hebben we ook een federaal niveau. Het federaal parlement is niet te bezetten volgens de uitslag van de verkiezingen, want de ene helft van het land stemt links en de andere helft rechts . Om dat op te lossen dient men allerlei constructies te bedenken zodat we aan het einde van de rit weer daar uitkomen waar we voor de verkiezingen gebleven waren.
Tijd is daarbij een belangrijke factor. Men zou de eindbeslissing nooit onmiddellijk na de verkiezingen door de spreekwoordelijke strot van de kiezer kunnen duwen. Je kan een weldenkend mens er onmogelijk van overtuigen dat de samenstelling van een regering eigenlijk nauwelijks wat te maken heeft met de uitslag van de verkiezingen. Daar is tijd voor nodig.
Vandaar dat lummelen een tussenoplossing biedt. Voor de lummelperiode heeft men een eigen politieke woordenschat ontwikkeld waarvan politici zich kunnen bedienen om te antwoorden zonder iets te zeggen. Neem bijvoorbeeld onze 'informateurs'. Informateurs dienen om te ‘informeren’ of partijen bereid zijn om de uitslag van de verkiezingen min of meer te negeren en te zoeken naar ‘consensus’, waarmee - het woord zegt het zelf- het volk kan 'gesust' worden. De informateurs trekken daarvoor enkele keren naar de koning die hen die hen volgens Belgische traditie telkens weer op pad stuurt.
Als dat een beetje lukt, leveren de informateurs een preformatienota af en worden ze preformateurs. Preformeren kan pas na het informeren maar is nog geen formeren. Het zit er een beetje tussenin. Of, volgens onze prachtige politieke woordenschat: we gaan richting ‘de laatste rechte lijn om stilaan te landen’.
Reynders en Vande Lanotte gaan dus volgende week aan de koning een preformatienota overhandigen. De kans bestaat dat de koning dan twee nieuwe informateurs zal aanduiden, die, naar alle waarschijnlijkheid, ook de formateur kunnen gaan leveren. Die opdracht zal vermoedelijk gedeeld worden door N-VA en PS. Zij hebben overigens intern al besloten om ‘informeel’ samen te zitten en te ‘pitchen’ wat er ‘op tafel’ ligt. Donderdagavond hebben De Wever en Francken een gesprek gehad met Di Rupo en Magnette.
Wie weet.
Ondertussen kregen we ongewild een beetje humor op het politieke bord. Op de pagina van het laatste nieuws leek het alsof Vande Lanotte en Reynders de titel ‘loveduo’ kregen.
Toeval bestaat niet.
