Ecolo: “Lek van nota Staatsveiligheid, was een beschadigingsoperatie.”
De affaire Ishame Haouach is nog niet voorbij en zorgt voor nog meer scheuren binnen Vivaldi. MR – in het bijzonder voorzitter Georges-Luis Bouchez – en Ecolo staan met getrokken messen tegenover mekaar.
“Mogelijke band met Moslimbroederschap aan de basis van het ontslag van Haouach”, schreef ‘Le Soir’ die dat haalde uit een nota van de Staatsveiligheid. Nu blijkt dat daarin niet stond dat Houach zelf lid is van het Moslimbroederschap, maar dat ze wel omgaat met mensen die linken hebben met de radicaal-islamistische organisatie. Doch, dat ze daar zelf wellicht niet van op de hoogte zou zijn. Iets als dat je bevriend zou zijn met Jurgen Conings maar niet op de hoogte bent van zijn ideeën zijn over het reilen en zeilen van de maatschappij.
Hoauach beweert dus zich van geen kwaad bewust te zijn. Zijzelf is dan wel geen lid van de islamitische organisatie, je kan haar bezwaarlijk gematigd noemen. In juni 2020 gaf Haouach een interview via het ‘European Forum of Muslim Women’, een organisatie die volgens sommigen aanleunt bij het Europese Moslimbroederschap. Het zou kunnen dat dat de Staatsveiligheid triggerde om te gaan neuzen in het doen en laten van Haouach.
In dat bewuste interview vertelde Haouach over het leven als moslim in België en hoe ze het betreurde dat de moslimgemeenschap geen echte lobbygroep vormde om politieke druk uit te oefenen. “Ze wijst erop dat je maar moet kijken naar het aantal moslims die voor politici stemden die wetten goedkeurden die nadelig zijn voor moslims - denk maar aan het verbod op ritueel slachten”, lezen we in ‘Het Laatste Nieuws’. En we vernemen ook meteen dat die passage werd aangepast naar: “We lopen achter op het vlak van gelijke kansen voor alle gemeenschappen. Je kan denken dat als je voor een politicus met vreemde roots stemt, hij of zij alle rechten van de gemeenschap waar hij roots heeft zal verdedigen. Dat is niet zo. Je moet stemmen voor concrete voorstellen en niet voor specifieke personen.”
Of Haouach nu wel of niet een dubbele agenda zou hebben gehad met het Instituut voor de Gelijke Kansen van Man en Vrouw, doet eigenlijk niet ter zake. Feit is dat er geen maatschappelijk draagvlak was om haar aan te stellen en ze – zo blijkt nu – veel te controversieel was als figuur om te mogen/kunnen meebeslissen over de gelijkheid in dit land.
