"Is een akkoord met Dermagne nog wel een akkoord met de PS?"
PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne (PS) zou je een uitvoerend politicus kunnen noemen. Zoals een acteur die slechts een ‘uitvoerend’ kunstenaar is - en slechts de woorden spreekt die door een schrijver worden aangeleverd - zo spreekt Dermagne de taal van zijn voorzitter Paul Magnette. Het pleit in hun voordeel dat ze dat niet stiekem doen, maar voor de Vivaldisten is het een pijnlijke zaak die niet (al te vaak) voor herhaling vatbaar.
Vorige week struikelde de federale regering omdat Dermagne – op aangeven van zijn voorzitter Magnette - zijn woord had terug getrokken over de vaccinatieplicht bij het zorgpersoneel. De Vivaldisten moesten vervolgens dertien uur tafelen om tot een flauw compromis te komen.
De krant ‘Het Nieuwsblad’ citeert ’een’ partijvoorzitter: “Er is een groot probleem met het functioneren van PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne. We hebben het gevoel dat hij in de regering zit zonder enig mandaat van zijn voorzitter.” Naar verluidt zou Dermagne tijdens de marathonvergadering van 13 uur verschillende keren naar buiten zijn gelopen om te bellen met Magnette. Om dan terug aan tafel te gaan zitten met instructies van zijn voorzitter.
Open VLD-voorzitter Egbert lachaert heeft het gehad met dit soort van marionettentheater en tweette: “Onbegrijpelijk. Bovendien: afspraak is afspraak. Ofwel kan een vicepremier beslissingen nemen in een kern, ofwel is hij een speelbal. Een partijvoorzitter kan standpunten innemen, maar moet een regering ook laten beslissen.”
Het incident legt niet alleen de spanningen binnen de federale regering bloot, maar is ook een signaal van de politieke onrust in Wallonië. De linkse PS is bang van PTB/PVA die nog linkser is, en (relatief) beter scoorde in de peilingen van september. Bovendien komen PS en MR voortdurend met mekaar in aanvaring. Beiden willen de grootse hebben/zijn.
Het gevaar is dat Vlaanderen het slachtoffer wordt van Waals gekibbel. Er komen nog een enkele grote moeilijke thema’s aan zoals de kernuitstap en de pensioenhervorming. Corona heeft Vivaldi tot nu op een bizarre manier beschermd en hen er voor behoed om écht aan politiek te doen, maar het echte werk moet nog komen.
