Foutje van de notaris?
Heb je je ook wel eens afgevraagd wat een notaris eigenlijk doet? Dat laat zich niet in twee worden uitleggen. Laten we zeggen dat hij een noodzakelijk kwaad is – vaak veel te duur – die het financiële verkeer regelt. Zij wonen in het mooiste huis van het dorp en brengen zelden goed nieuws. Als er al nieuws komt, is dat in een taal die uit een parallel universum lijkt te komen.
In Antwerpen kreeg choreografe en haar vriend – zo lezen we in ‘Het Nieuwsblad’ – zulk nieuws. Als jonge ouders wilden ze hun appartement – dat ze twaalf jaar gelden kochten – verkopen om te verhuizen naar een huis met een tuin. Voor de kindjes, weet wel. Doch, dat bleek op Kafkaïaanse wijze onmogelijk, omdat hun appartement niet bestaat. Hoezo, waar hebben zij dan al die tijd in gewoond?
De notaris die de akte moest opmaken van de verkoop van hun appartement, ging in extremis op de rem staan. Het appartement bestaat officieel niet, omdat het niet vergund is. We kunnen niet volgen.
Goed, even 'Het Nieuwsblad' citeren: “De eensgezinswoning aan de Mechelsesteenweg in Antwerpen werd meer dan 20 jaar geleden opgedeeld in zes wooneenheden, zegt de architect van het koppel. De basisakte werd opgemaakt op 1 december 2000. Iedere unit heeft een kadastraal nummer en dus moet er ieder jaar kadastraal inkomen worden betaald. Het was pas bij het voornemen om haar appartement te verkopen, in 2022, dat aan het licht is gekomen dat de opdeling niet stedenbouwkundig vergund was.”
Daar had de notaris, bij de aankoop destijds, het koppel misschien op kunnen wijzen? Jawel, de notaris, die intussen niet meer als notaris werkt, had het bij de verkoop moeten zien en signaleren, klinkt het. Foutje. Maar daar koopt het koppel niets voor.
Blijkbaar is dit lang geen alleenstaand geval. In Vlaanderen zijn er veel gelijkaardige gevallen, vaak zonder dat de eigenaars het zelf beseffen. Tot wanneer ze hun eigendom willen verkopen.
En nu? Schepen van Ruimtelijke Ordening in Antwerpen, Annick De Ridder (N-VA) probeert het in mensentaal uit te leggen: “Als er een notariële akte is, ook al werd die verkeerdelijk opgesteld om de nodige vergunningen ontbreken, is het pand wel gekend bij de fiscus. Maar het is anders als het een appartement blijkt te zijn dat niet officieel te bestaat, omdat het niet is opgenomen in het vergunningenregister, een digitale inventaris waarin alle stedenbouwkundige attesten zijn opgenomen.”
Doch, blijkt dat een regularisatie voor de opsplitsing van een eensgezinswoning naar meerdere appartementen helemaal niet zo evident is. Er zijn nogal wat gemeentebesturen die liever niet hebben dat - bijvoorbeeld - een residentiële woonwijk wordt ‘verkaveld’ tot een appartementenwijk. Omdat de wijk dan een andere 'bevolkinsgroep' krijgt.
De klok terugdraaien, blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Om een regularisatie te verkrijgen, is de kans groot dat de eigenaars eerst een aantal aanpassingswerken zullen moeten uitvoeren om het pand conform de huidige wetgeving te maken. Als dat al mag...
Kafka leeft.
