Wat hebben Meryame Kitir en Mary Elizabeth (Liz) Truss gemeen? Weinig zou je op het eerste gezicht denken. Een element al zeker: ze hebben kennisgemaakt met meneer Peter.
Het peterprincipe of peterprinciple (Engels: Peter Principle) is een theorie op het gebied van de organisatiekunde, bedacht door de Canadese psycholoog Laurence J. Peter, die stelt dat "elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot diens onbekwaamheid". De theorie werd door Peter met auteur Raymond Hull in 1969 uitgewerkt tot het zeer aangename, licht ironische en vlot leesbare boek The Peter Principle. Het is een van mijn lievelingsboeken.
Een vorige buurman heeft het meegemaakt. De man is een zeer bekwame werknemer die als beloning bevorderd wordt. Plots moet hij leiding geven aan collega’s. Dat lukt niet en de man vliegt uiteindelijk buiten. Meerdere malen zelf meegemaakt: een goede journalist is daarom geen goede hoofdredacteur. We kunnen zo eindeloos doorgaan.
Kitir was volgens mij een bekwaam parlementslid. Het is goed mogelijk dat ze toen beschikte over competente medewerkers, en dat haar eigen verdienste dus eerder beperkt was, maar de algemene indruk was goed. Een goede volksvertegenwoordiger is nog geen goede staatssecretaris. De functie is helemaal anders. Idem dito voor Liz Truss. Een goede minister is daarom geen goede premier.
Het peterprincipe wordt vooral gebruikt om slechte promoties in grote hiërarchische ondernemingen te verklaren, maar ook in de politiek is meneer Peter altijd aanwezig op de achtergrond.
