PS trekt zich terug uit Brusselse formatiegesprekken: chaos troef in het hoofdstedelijk gewest.
Brussel lijkt opnieuw stuurloos nu de PS, na maanden van moeizame onderhandelingen, abrupt de stekker uit de formatiegesprekken trekt. Volgens de Franstalige socialisten zijn de voorwaarden voor verdere deelname niet langer vervuld, een beslissing die ze koppelen aan een 'supernota' van Nederlandstalig formateur Elke Van den Brandt (Groen). Met deze stap dreigt de Brusselse regering wederom in een politieke impasse te belanden.
De 'supernota' als breekpunt
De door Van den Brandt gepresenteerde nota bevatte verregaande hervormingsvoorstellen, waaronder de fusie van politiezones, gemeenten en OCMW’s. De PS was daar allerminst over te spreken. Volgens hen brengt de nota “het institutionele evenwicht van het Brussels Gewest in gevaar” en vormt het een bedreiging voor het lokale beleid op het gebied van veiligheid en sociale cohesie.
Martin Casier, Brussels Parlementslid voor de PS, haalde hard uit naar het document. “Het zijn institutionele en communautaire discussies die wij al 20 jaar vermijden,” klonk het scherp. De socialisten vinden dat dergelijke gesprekken thuishoren op federaal niveau, en niet in het Brussels gewest.
Een gespannen onderhandelingstafel
De PS had zich na de gewestverkiezingen van juni aanvankelijk in de oppositie genesteld, maar was in augustus toch bereid gevonden om aan te schuiven bij de formatiegesprekken. Met de MR en Les Engagés zouden zij aan Franstalige kant een meerderheid vormen, terwijl Groen, Open VLD, Vooruit en N-VA dat aan Nederlandstalige kant deden.
Die balans werd echter al snel verstoord. Casier nam geen blad voor de mond en noemde de N-VA “nationalistisch, racistisch en islamofoob”. Toch ontkende hij dat de PS een veto tegen de Vlaams-nationalisten had uitgesproken.
Reacties: van teleurstelling tot verbijstering
De terugtrekking van de PS veroorzaakte een storm van reacties bij de andere partijen. Franstalig formateur David Leisterh (MR) reageerde bijzonder scherp: “Ik heb via de pers moeten vernemen dat de PS haar deelname stopzet. Dit is een onverantwoordelijke zet die Brussel in de steek laat in moeilijke tijden.”
Nederlandstalig formateur Elke Van den Brandt (Groen) sloot zich daarbij aan. Ze noemde de beslissing van de PS “ontluisterend” en betreurde dat er “geen inhoudelijke gesprekken meer mogelijk zijn”. Ook riep ze de Brusselse politici op om hun verantwoordelijkheid op te nemen.
Bij Les Engagés klonk het nóg harder. Christophe De Beukelaer beschuldigde de PS van een “gebrek aan moed om hervormingen door te voeren”. “Na zes maanden onderhandelingen zonder enig veto tegen de N-VA trekt de PS plots de stekker uit. Dit is niets minder dan een capitulatie.”
Cieltje Van Achter (N-VA), Vlaams minister van Brussel, gaf aan niet verbaasd te zijn over de blokkering. “Net nu we vooruitgang boeken langs Vlaamse zijde, saboteert de PS de onderhandelingen. Dit is krampachtig gedrag dat Brussel niet vooruithelpt.”
Open VLD-onderhandelaar Frédéric De Gucht sprak van een “ongelooflijke” houding. Hij wees erop dat de PS eerder nog had voorgesteld een Brusselse regering te vormen zonder een Nederlandstalige meerderheid, een voorstel dat ze nu zelf ondermijnen.
Wat nu?
Het is onduidelijk wat de volgende stap zal zijn. De PS suggereerde al om CD&V aan boord te halen aan Nederlandstalige kant, maar dat lijkt weinig kans van slagen te hebben. In theorie kunnen DéFI en Ecolo de PS vervangen aan Franstalige zijde, maar ook dat biedt geen garantie voor een snelle doorbraak.
Ondertussen blijft de tijd tikken. Zonder regering blijft Brussel verweesd achter, met grote uitdagingen op vlak van mobiliteit, veiligheid en huisvesting. Terwijl de Brusselaars met argusogen toekijken, lijkt het politieke gekibbel voorlopig geen einde te kennen.
Een geblokkeerd gewest
De Brusselse formatiegeschiedenis leest intussen als een soap vol intriges, ruzies en gemiste kansen. Dat de PS zich nu terugtrekt, werpt een schaduw over het al wankele vertrouwen in de politiek van het gewest. Waar de ene partij oproept tot hervormingen, ziet de andere hierin een bedreiging voor het delicate institutionele evenwicht.
Waarom moesten wij alweer gaan stemmen?
(Foto: Didier Lebrun / Photonews)
