Eigenlijk moesten zijn looks nog geheim blijven tot volgende maand.
In de jaren zestig had Toyota de reputatie uiterst betrouwbare, maar oersaaie auto’s te bouwen. Om te bewijzen dat ze ook nog wat anders konden, kwamen ze in 1967 met de 2000GT: een knap gelijnde sportwagen die ook nog eens puike prestaties wist neer te zetten. Die bleef uiteindelijk tot 1970 in productie.
In de jaren zeventig oogstte Nissan – wat toen eigenlijk nog Datsun heette – succes met de 240Z en later de 260Z: sportcoupés waar je al eens mee kon uitpakken aan de stoplichten. Bij Toyota hadden ze toen de Celica: een sportief gelijnde coupé met matige prestaties. Om Nissan snel van repliek te dienen, nam Toyota een Celica, haalde de vierpitter eruit, stak een potente zespitter weer in de plaats en noemde zijn creatie Celica Supra. Vanaf de derde generatie – in 1986 – werd de Supra een geheel losstaand model van de Celica. Dat moest ook wel: de Celica kreeg toen namelijk voorwielaandrijving. De productie van de vierde generatie werd in 2002 stopgezet, en er kwam (voorlopig) geen opvolger.
Dat er nu toch een nieuwe Supra zit aan te komen, is inmiddels geen nieuws meer. We weten dat-ie zijn onderstel en zes-in-lijn deelt met de nieuwe BMW Z4. Maar de looks zijn voorlopig nog geheim, tot de auto volgende maand officieel wordt voorgesteld. De Supra verschijnt enkel gecamoufleerd in het openbaar.
Maar… één of andere snoodaard heeft er – letterlijk – het doek vroegtijdig af getrokken, waardoor we nu een zilvergrijze neus en een gele kont van de nieuwe Supra kunnen aanschouwen. En wat we zien, dat ziet er bijlange niet verkeerd uit.
Onder zetten we ook nog eens alle generaties van de Supra op een rijtje.
