Tommelein en Lachaert zetten de deur open voor een staatshervorming.
Eind vorig jaar ging Gwendolyn Rutten schaamteloos voor paars-groen. In de basisnota van Paul Magnette (PS) stond dat België geen staatsbervorming zou doorvoeren, direct noch indirect. Rutten kon zich daar wel in vinden en was bereid – wellicht tegen een prijsje – om een in een federale regering te stappen waar Vlaanderen in de minderheid was: paars-groen. Ook De Croo charmeerde toen de Waalse socialisten door in Ter Zake te verklaren dat een staatshervorming voor hen geen prioriteit was.
Maar dan stak CD&V stokken in de wielen. De Christendemocraten waren nodig om paars-groen overlevingskansen te geven en weigerden N-VA te lossen. Erger nog, onderhandelaar Geens stelde de voorbereiding van een nieuwe staatshervorming tegen 2024 als een voorwaarde. Geens is op dit moment Koninlijke opdrachtgever en probeert PS en N-VA tot een verstandshuwelijk te dwingen. MR – de grootste tegenstanders van een staatshervorming – draaiden al bij en lieten bij monde van chou-chou Bouchez weten dat zij eventueel tot een communautair gesprek wilden overgaan.
Wil Open Vld niet tussen wal en schip vallen, dan is het tijd om zich als een camelon aan te passen aan de kleur die hen omringt. Gelukkig kiezen de liberalen binnenkort een nieuwe voorzitter en kunnen ze huidig voorzitter Rutten droppen. Dat lijkt overigens al gebeurd, want alleen diep in de woestijn is het stiller dan ten huize van Gwendoyn. En dus is het aan de twee voornaamste kandidaten, Tommelein en Lachaert, om blauwe signalen het veld in te sturen. Dat de twee kemphanen het eens lijken te zijn, getuigt van de paniek bij de Vlaamse blauwen om uit de federale boot te vallen.
“We mogen niet bang zijn van een staatshervorming”, schrijft Tommelein expliciet in zijn “Liberale blauwdruk voor morgen. “We moeten durven na te denken over een staatshervorming”, meldt Lachaert in een interview met De Tijd.
Voeg hier de uitspraak van Johan Vande Lanotte (Sp.a) aan toe die in De afspraak voor een staatshervorming pleit en spreekt over een huis dat na 50 jaar toe is aan verbouwing door het te strippen, dan waait er plots een hele nieuwe Vlaamse wind.
