Een scenario dat je niet durft bedenken.
Halloween was op een griezelige manier begonnen voor Sheila Nagengast en haar gezin in Staten Island, New York. Rond 3 uur ’s ochtends rinkelde de bel. Nog slaapdronken deed ze de deur open. Daar stonden twee agenten van slachtofferhulp met nieuws dat insloeg als een bom: haar halfzus, Denise Owen, zou bij een tragisch ongeval om het leven zijn gekomen.
De boodschap klonk kil en onafwendbaar: “Uw zus is verongelukt bij een aanrijding op Hylan Boulevard.” Denise zou zijn overgestoken toen ze door een auto werd geschept en meters door de lucht vloog. Ze overleefde de klap niet. De agenten benadrukten dat Denise onherkenbaar was door het ongeval, en haar identiteit enkel konden bevestigen via een identificatiekaart in haar handtas. Nagengast was in shock, maar stemde ondanks het verdriet in met orgaandonatie – een wens die Denise zelf altijd had uitgesproken.
Duidelijke signalen van twijfel, maar niet voor de politie
Het nieuws sloeg in als een mokerslag bij familie rouwde diep. Tot Nagengast enkele eigenaardigheden opmerkte in de foto’s die de politie aan hen toonde. De handtas bij het lichaam leek helemaal niet op de tas van Denise. En dan die hoge hakken, iets wat haar zus nooit zou dragen. De twijfel groeide, maar de politie bleef bij hun verhaal.
Toen kwam het ultieme, bijna surrealistische, teken dat er iets grondig mis was gegaan. Een andere zus van Nagengast belde in paniek: “Denise dood? Wat zeg je? Ik heb haar daarnet nog gezien, bij de 7-Eleven vlakbij de plek van het ongeluk.” Niet veel later stonden Denise en Sheila daadwerkelijk oog in oog met elkaar aan de telefoon. De rollercoaster van emoties – verdriet, ongeloof, woede – was ongezien.
De fouten op een rij
De familie belde direct terug naar de politie, en al snel werd duidelijk dat hier sprake was van een schokkende misser. We zijn dan 18 uur later. Een politieofficier kwam langs om zijn excuses aan te bieden en beloofde dat er een onderzoek zou komen naar deze pijnlijke fout. De agenten trokken naar de juiste familie om daar alsnog het droeve nieuws te brengen.
De juridische nasleep
Advocaat Jonathan D’Agostino, die ervaring had met letselschadezaken, was evenzeer verbijsterd: “In 35 jaar heb ik nog nooit zo’n vergissing meegemaakt. Het verdriet dat deze familie onnodig is aangedaan, is schokkend.” Hij bevestigde dat de familie een rechtszaak aanspande voor emotionele schade door nalatigheid. “Hier is niet alleen sprake van een tragische vergissing, maar van een regelrechte aanslag op het gemoedsrust van onschuldige mensen.”
(Foto: Shutterstock)
