Oorlogje spelen kost geld, veel geld.
Vladimir Poetin heeft zijn fiat gegeven voor een ongezien defensiebudget van maar liefst 119 miljard euro in 2025. Daarmee besteedt Rusland bijna een derde van zijn totale begroting aan defensie, een forse stijging van bijna 15 procent ten opzichte van 2024. Het astronomische bedrag bevestigt wat velen al vermoedden: Rusland is definitief een oorlogseconomie geworden.
Kogelvrij signaal naar het Westen en Oekraïne
Het recordbudget onderstreept Poetins vastberadenheid om zijn oorlog tegen Oekraïne voort te zetten, ondanks internationale druk. De goedkeuring komt op een symbolisch moment: net nu de nieuwe leiders van de Europese Unie – António Costa, Kaja Kallas en Marta Kos – Kiev bezoeken om hun steun aan Oekraïne te herbevestigen. Met dit budget wil Poetin aantonen dat Rusland niet alleen bereid is om de oorlog op lange termijn te voeren, maar ook overtuigd is van een mogelijke overwinning, zeker als de westerse steun voor Oekraïne afneemt door politieke of economische vermoeidheid.
De miljardeninjectie zal vooral gebruikt worden voor de productie van nieuwe wapens, munitie en militair materieel. Het Russische Ministerie van Defensie heeft de opdracht gekregen om de fabrieken op volle toeren te laten draaien. Het land lijkt zich klaar te maken voor een lange uitputtingsslag, zowel op het slagveld als op geopolitiek vlak.
Van olie naar oorlog: de transformatie van de Russische economie
Met deze cijfers wordt het pijnlijk duidelijk: Rusland functioneert nu als een klassieke oorlogseconomie. Hoewel Poetin officieel blijft spreken over een "speciale militaire operatie", draait alles binnen de Russische grenzen rond het conflict. Het budget voor sociale voorzieningen, infrastructuur en andere vitale sectoren moet wijken voor militaire prioriteiten.
Deze transitie wordt grotendeels gefinancierd door olie- en gasinkomsten. Ondanks zware westerse sancties blijven landen als China en India grote afnemers van Russische energie, wat Poetins oorlogskas op peil houdt. Toch zijn de reserves niet eindeloos. Wat Rusland vandaag uitgeeft aan tanks en kogels, komt rechtstreeks uit spaarpotten die oorspronkelijk bedoeld waren voor toekomstige generaties in een post-olie-economie.
De gevolgen voor de gemiddelde Rus zijn voelbaar.
De roebel heeft in recente maanden een flinke duik genomen, met inflatie die inmiddels richting de 9 procent gaat. Alles wordt duurder, terwijl de koopkracht van de bevolking steeds verder afneemt. Maar Poetin lijkt vastberaden: zolang de oorlog voortduurt, staat het militaire apparaat voorop.
Strategische gok of geopolitieke zelfmoord?
Met het recordbudget hoopt Poetin niet alleen Oekraïne, maar ook de westerse alliantie uit te putten. Analisten wijzen echter op de risico’s van deze strategie. De combinatie van dalende valuta, stijgende prijzen en uitgeholde reserves kan op termijn tot interne spanningen leiden. Bovendien is het onzeker of Rusland technologisch kan blijven concurreren met de geavanceerde wapenleveranties van het Westen aan Oekraïne.
Maar Poetin speelt op de lange termijn. Door massaal te investeren in wapens en munitie wil hij laten zien dat Rusland niet zwicht, ongeacht de sancties of de druk van het Westen. Het Kremlin rekent erop dat tijd in zijn voordeel speelt, zolang de Russische bevolking het zware economische offer blijft slikken.
Hoe dan ook, met 119 miljard euro op de defensieplank is Rusland vastbesloten om zijn plaats op het wereldtoneel te verdedigen, al is het met ijzeren vuist. De vraag blijft echter: hoe lang kan het land deze koers blijven varen voordat het schip begint te zinken?
