Bestaat toeval dan toch?
Jan De Maeseneer, emeritus professor huisartsgeneeskunde (UGent) - en lid van een belangrijke adviesgroep van de Vlaamse overheid – had zich in het magazine ‘Knack’ kritisch uitgelaten over minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V). Hij noemde het gebrekkig functioneren van de lokale contactopsporing een “politiek probleem” en zei dat de ziekenfondsen dwars zouden liggen omdat ze het overheidscontract van 100 miljoen euro hebben binnengehaald. Bovendien merkte hij op dat we met een minister zitten "die geen blijk geeft dat hij begrijpt waar het over gaat".
Dat vond Wouter Beke niet zo leuk en hij belde de Maeseneer er persoonlijk over op. Beke vroeg in dat telefoontje niet aan Masseneer om op te stappen, maar hij vroeg wel twee dagen later aan VIVEL - de organisatie waarvoor de professor in de werkgroep zetelt - om “zich te beraden over haar afvaardiging”. Drie dagen later mocht de professor opkrassen. Reactie van het kabinet Beke in Het Laatste Nieuws: “Wij hebben niet gevraagd aan VIVEL om de professor te vervangen. Dat hebben ze zelf beslist.”
Zo zie je maar dat toeval wèl bestaat.
Dinsdag mag Wouter Beke het nog maar eens een keertje komen uitleggen over het opmerkelijke initiatief van zijn kabinet in de Stuurgroep Contactonderzoek. De oppositie spreekt van een problematisch signaal van Beke en een aanval op de democratie. "Welke boodschap geeft hij? Uit geen kritiek als je advies wil blijven geven. Dit legt de vrijheid van meningsuiting aan banden", klinkt het.
