De kunstenaar vindt het “een luchtige interpretatie van een heruitgevonden stad.”
De officiële affiche voor de Olympische Spelen in Parijs is ontworpen door ene Ugo Gattoni. De kunstenaar heeft heel wat ophef veroorzaakt in Frankrijk. Critici beweren dat het ontwerp te weinig aandacht besteedt aan de Franse identiteit en de symbolen van het christendom links laat liggen. Maar Gattoni verwerpt deze kritiek resoluut.
Eeen feestelijk universum.
De affiche toont een kleurrijke mix van alle 54 olympische en paralympische disciplines, samen met de iconische monumenten van Parijs. Volgens de artiest zou het een "feestelijk universum" moeten weerspiegelen, maar daar zijn veel Fransen het niet mee eens. Ze klagen aan dat de Franse driekleur nauwelijks te zien is en dat referenties naar het christendom bewust zijn weggelaten.
Zo wordt het Hôtel National des Invalides, waar het praalgraf van Napoleon Bonaparte zich bevindt, afgebeeld op de affiche, maar volgens critici ontbreekt het kruis bovenaan het gebouw. Radicaal-rechtse partijen beschuldigen dit van 'wokisme' en 'cancelcultuur'.
Wokisme en cancelcultuur
Francois-Xavier Bellamy van de rechtse Republikeinse Partij beschuldigt de verantwoordelijken van de affiche ervan dat ze het bestaan van Frankrijk ontkennen en zelfs de geschiedenis proberen te verdoezelen. Nicolas Meizonnet, parlementslid van de radicaal-rechtse partij Rassemblement National (RN), beweert dat de affiche het resultaat is van "wokisme", waar extreemrechts in Frankrijk al langer tegen strijdt.
De dag van de glorie is aangebroken.
Gattoni verdedigt echter zijn ontwerp: "Ik heb de gebouwen getekend zoals ze in me opkwamen, zonder verborgen agenda." Ook het organisatiecomité van de Spelen steunt het ontwerp. "Het is een luchtige interpretatie van een heruitgevonden stad: de Eiffeltoren is roze, er rijdt een metro door de Arc de Triomphe... Geen van deze zaken heeft een politieke motivatie," aldus de organisatie.
Bovendien benadrukt de organisatie dat de Franse driekleur en andere nationale symbolen, zoals Marianne, regelmatig terugkomen in het werk.
