EU-verkiezingen bedreigd door controversiële kopstukken.
De EU-verkiezingen staan voor de deur, en wat blijkt? Bijna één op de vijf topkandidaten draagt al een lading aan beschuldigingen met zich mee. Volgens een grondig onderzoek van De Tijd en andere Europese media in tien landen, zijn vooral rechtse en uiterst-rechtse partijen niet bang om zulke kandidaten verkiesbare plaatsen te geven. Dit roept serieuze vragen op over de integriteit van het Europese politieke landschap.
De vuile was van de Europarlementariërs
Het begon allemaal met de onthullingen in januari: bijna één op de vier Europarlementsleden was al eerder in opspraak gekomen. Van corruptie en fraude tot verduistering – bijna 90 gevallen werden gedocumenteerd door de 'EU Misconduct Investigation', een samenwerkingsverband van De Tijd, Apache, Follow The Money en andere Europese media. Nu de verkiezingen naderen, hebben we opnieuw de bezem door de EU-stal gehaald en het resultaat is ontluisterend.
De hall of shame
Ons recente onderzoek naar 472 topkandidaten in tien landen – goed voor 413 van de 720 zitjes in het EU-Parlement – toont aan dat 86 van hen al betrokken waren bij schandalen. Of het nu gaat om ongepast gedrag op de werkvloer, verspreiding van controversiële informatie, belangenverstrengeling of pure corruptie, het lijkt alsof een schandaal eerder een vereiste dan een obstakel is voor een politieke carrière.
De gebruikelijke verdachten
Neem bijvoorbeeld de Franstalige Belgische socialisten. Oud-premier Elio Di Rupo trekt de lijst, maar opvallend is wie er níet op staat: Marc Tarabella en Marie Arena, beiden verwikkeld in de Qatargate-affaire. Desondanks blijven andere partijen minder kieskeurig. In Duitsland is Maximilian Krah van de AfD lijsttrekker, ondanks zijn betrokkenheid bij een Chinese spionagezaak. En Vlaams Belang doet ook gezellig mee: Filip De Man, veroordeeld voor een verkeersongeval met vluchtmisdrijf, staat op een prominente plek. Lijsttrekker Tom Vandendriessche kreeg onlangs kritiek voor zijn gebruik van het woord 'omvolking', een term die bij velen in het verkeerde keelgat schoot.
Nevenmandaten en ander oud zeer
Naast de schandalen worstelen Europarlementariërs ook met nevenmandaten. Vorige week onthulde een onderzoek van De Tijd en Le Monde dat Vlaamse Europarlementariërs tot 18 nevenmandaten cumuleerden zonder altijd belangenconflicten te melden. Dit gebrek aan transparantie voedt de groeiende kloof tussen politiek en burger.
Is dit het nieuwe normaal?
Het is duidelijk dat voor veel partijen, vooral aan de rechterzijde van het spectrum, een smetteloos blazoen geen vereiste is. Integendeel, controversiële figuren lijken een zekere aantrekkingskracht te hebben. Maar wat betekent dit voor de geloofwaardigheid van het Europees Parlement? Als schandalen en dubieuze praktijken de norm worden, dreigt het vertrouwen in de Europese politiek verder te eroderen.
Conclusie
De komende EU-verkiezingen beloven niet alleen een strijd om zetels, maar ook een strijd om geloofwaardigheid te worden. Terwijl partijen als Vlaams Belang en AfD zich comfortabel voelen met controversiële kandidaten, moeten we ons afvragen: is dit de richting die we op willen? De tijd zal het leren, maar één ding is zeker: de EU-verkiezingen van dit jaar worden er eentje om met argusogen te volgen.
(Foto: Pixabay)
