In de Afspraak op Vrijdag van 16 december was N-VA-kamerlid Sander Loones te gast, samen met de hoofdredacteur van Knack Bert Bultinck en columnist Noël Slangen. Ze hebben het over de WhatsApp-berichten over de begroting, het omkopingsschandaal in het Europees parlement en de opvang van asielzoekers.
Dat uitgerekend Slangen uitleg mocht geven over het omkopingsschandaal in het Europees parlement was merkwaardig. En dat Slangen bovendien naast de hoofdredacteur van Knack zat, was nog vreemder. De meester van het surrealisme Magritte zou tevreden geweest zijn.
Voor de jongere lezers: begin 2010 bericht De Standaard over een affaire van Slangen. De vermaarde Knack-journalist Dirk Draulans publiceerde in 2001 een reeks artikelen over de manier waarop Slangen en zijn bedrijf Slangen & Partners, dan de nv GRCO, overheidscontracten in de wacht hadden gesleept.
Volgens het weekblad Knack ging Slangen 'niet alleen deontologisch, maar ook wettelijk over de schreef' bij het binnenhalen van een contract voor het voeren van de interne en externe communicatie bij de modernisering van de openbare diensten.
De Standaard: “Slangen, toen communicatieadviseur van premier Guy Verhofstadt (Open VLD), had misbruik gemaakt van zijn functie op het kabinet, schreef Knack, om het dossier van concurrenten in te kijken. Hij zou ook de procedure hebben laten annuleren toen bleek dat niet hij, maar het bedrijf EcoConsult de overheidsopdracht binnenhaalde.”
Slangen eiste daarop een schadevergoeding van liefst 1 miljoen euro van Draulans en Knack omdat hij commerciële schade zou hebben opgelopen door de artikels, wat toen grote ophef maakte.
De burgerlijke rechtbank heeft die schadevergoeding in 2010 afgewezen. De Standaaard: “Ze is van oordeel dat Knack zijn 'functie als waakhond in een democratische staat heeft vervuld en geenszins het recht op goede naam en faam van eisende partijen ten onrechte heeft aangetast'.”
Eerder had de Raad van State al geoordeeld dat de beslissing waarbij de opdracht aan EcoConsult werd gegund, ten onrechte werd geschrapt en dat Slangen & Partners niet had mogen meedingen naar de opdracht.
'De Hasseltse rechtbank stelt Knack in het gelijk', besluit het weekblad daaruit op zijn website. Daarmee gaat het voorbij aan de kritiek die dezelfde rechtbank had op twee andere artikels over dezelfde zaak uit 2007, geschreven door Draulans en Knack-hoofdredacteur Rik Van Cauwelaert.
De Standaard: “In die artikels maakten de Knack-journalisten gebruik van strafdossiers tegen Slangen die ze alleen hadden mogen inkijken in het kader van de burgerlijke procedure die Slangen tegen hen voerde, en niet om ze te gebruiken als informatiebron voor een artikel. Ook de opzet is anders.”
'In plaats dat het artikel, zoals de publicaties van 2002, tot doel heeft om het publiek te informeren en enkele kritische bedenkingen te plaatsen bij de handelingen van de eisende partijen, is dit artikel er eerder op gericht om eisende partijen aan te pakken omdat zij verwerende partijen voor de rechtbank in schadevergoeding hebben gedagvaard voor de publicaties in 2002', vinden de rechters.
De Standaard: “Ze oordelen dat zowel Draulans en Van Cauwelaert als Knack zelf een fout hebben begaan door te citeren uit strafdossiers die ze alleen mochten gebruiken in hun rechtszaak met Slangen. Maar dat wil nog niet zeggen dat Slangen recht heeft op een schadevergoeding.”
Slangen & Partners heeft namelijk nooit bewezen dat het commerciële schade heeft geleden. Volgens Knack moet Slangen zelfs de gerechtskosten betalen: 10.000 euro aan Dirk Draulans en Rik Van Cauwelaert en 10.000 euro aan de uitgever van Knack, Roularta Media Group.
De Standaard tot slot: “Van Cauwelaert wil over de zaak geen verdere commentaar geven. Volgens Slangen kon de rechtbank de Knack-journalisten niet veroordelen omdat hij geen symbolische schadevergoeding had geëist. Hij overweegt in beroep te gaan om op basis van bewezen fouten toch nog een schadevergoeding te krijgen.”
