Elke gelekte publicatie wakkert het wantrouwen aan en ondermijnt de geloofwaardigheid van de onderhandelingen.
Wie is de mol die vertrouwelijke nota’s doorspeelt aan de pers? Het lijkt wel alsof de onderhandelingen onderbroken worden door een spel vol verraad en geheimen, en dat is niet bepaald bevorderlijk voor het vertrouwen tussen de Arizonapartners.
De lekken zijn allesbehalve onschuldig. Vertrouwelijke documenten die betrekking hebben op essentiële hervormingen zoals werkloosheid, justitie, en belastingen, verschijnen als boterhammen tijdens een lunch. Elke publicatie wakkert het wantrouwen aan en ondermijnt de geloofwaardigheid van de onderhandelingen. En er is duidelijk iets groters aan de hand dan een toevallige verspreking.
De tactiek van detective De Wever
Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te begrijpen dat elk lek een doel dient. Formateur Bart De Wever (N-VA) heeft een tactiek bedacht om de mol te vangen: subtiele wijzigingen aanbrengen in de documenten per partij, zoals verschillen in cijfers, om zo de lekkende partij op heterdaad te betrappen. En zo ontrolt zich in de Wetstraat een spel van list en bedrog dat eerder thuishoort in een spionagethriller dan in serieuze regeringsonderhandelingen. Maar helaas, pidakaas, zelfs De Wevers sluwe strategie heeft tot nu toe geen conclusieve dader opgeleverd.
Exitstrategie of chaoszaaier?
De geruchtenmolen draait op volle toeren, en hoewel niemand met de vinger wil wijzen, zijn er partijen die verdacht worden van het opzettelijk creëren chaos. Meerdere bronnen binnen de onderhandelingen geloven dat sommige partners de deur naar een exit uit Arizona alvast op een kier zetten. Vooral de centrumlinkse partij Vooruit en de liberale MR krijgen de nodige blikken toegeworpen. Is het hun bedoeling om druk te zetten op de onderhandelingstafel door nota’s te lekken, of proberen ze simpelweg hun achterban tevreden te stellen door de illusie te scheppen dat ze maatregelen blokkeren?
Vooruit in een spagaat
De sociaal-democratische rooien onder leiding van Conner Rousseau, voelen zich sinds het begin oncomfortabel in de Arizona-constructie. Het blijft een uitdaging om tussen rechtse reuzen als N-VA en MR een sociaal-economisch evenwicht te vinden. Vooruit heeft één groot probleem: hun natuurlijke bondgenoot, de PS van Paul Magnette, zit niet mee aan tafel. “Rousseau wil niets liever dan Magnette binnenloodsen, zodat ze samen de linkse kastanjes uit het vuur kunnen halen,” fluistert een christendemocraat in ‘Het Laatste Nieuws’. Een PS aan boord zou de linkse flank ongetwijfeld versterken en de sociaaleconomische agenda meer rood kleuren. Maar zo ver is het nog niet.
De supernota: een giftig compromis?
De recentste versie van De Wevers supernota is voor veel partijen een bittere pil. De centrum-rechtse accenten van MR zijn duidelijk voelbaar, waardoor Vooruit, CD&V, en Les Engagés zich steeds minder kunnen vinden in de tekst. “De Wever probeert MR te plezieren, maar dat betekent dat hij zijn Vlaamse socialisten en centristen dreigt te verliezen,” klinkt het achter de schermen. De vraag is nu hoe De Wever dit evenwicht kan behouden zonder de hele onderhandelingstoren te laten instorten.
Vooruit en CD&V houden vast aan één essentieel punt: elke besparing moet eerlijk verdeeld worden. De lasten mogen niet alleen op de schouders van de lagere inkomens rusten. Een eerlijke bijdrage van de rijkste Belgen is een vereiste, anders dreigt Arizona vroegtijdig te bezwijken onder zijn eigen gewicht.
De tijd tikt
Sommige onderhandelende partijen beschuldigen De Wever ervan zijn eigen falen te organiseren. Hij is immers opgeslokt door de lokale coalitievorming, met name in Antwerpen, waardoor het tempo van de federale onderhandelingen vertraagt. Desondanks blijft hij de rots in de politieke branding: “Het is met De Wever als premier, of het zal niet zijn,” zeggen zowel Vlaamse als Waalse stemmen. Een moie oneliner, maar wat als het uit eindelijk ‘niet zal zijn’ ?
(Foto: Shutterstock)
