De inundatie (onderwaterzetting) van Walcheren werd op 3 oktober 1944 uitgevoerd door de geallieerden om de Duitse positie te verzwakken. Het herstellen van de dijken duurde van november 1944 tot 5 februari 1946, toen het laatste dijkgat gesloten werd.
Op 4 september 1944 was Antwerpen met een vrijwel onbeschadigde haven in handen van de geallieerden gevallen. Vandaar trokken deze op naar Zeeuws-Vlaanderen, dat voor het eind van de maand oktober was bevrijd. Doordat aan de overkant van de Schelde het Duitse leger zich verschanst had was het echter onmogelijk de voor de oorlogsvoering uiterst belangrijke aanvoerhaven te gebruiken. De Duitsers hadden, vooral op Walcheren, grote bunkerstellingen met vérdragend geschut gebouwd. Het geallieerde opperbevel besloot een strategische inundatie van Walcheren te veroorzaken door de zeedijken stuk te bombarderen. De bedoeling was met name het zware geschut buiten werking te stellen door het veroorzaken van kortsluiting in de elektrische leidingen en door vernieling van de wegen.
Bombardementen
Op 3 oktober 1944 om twee uur 's middags bombardeerde de RAF de zeedijk bij Westkapelle, nadat een dag tevoren de bevolking was gewaarschuwd met Nederlandstalige pamfletten. Deze waren afgeworpen boven Walcheren en Zuid-Beveland. De tekst was echter zo cryptisch dat ze pas begrepen werd na de gebeurtenissen. Bovendien waren er beperkingen afgekondigd met betrekking tot het reizen op hoofdwegen en was het land bezaaid met mijnen. Behalve dat er een bres van zo'n 30 meter ontstond (die later door erosie uitgroeide tot 125 meter), werd bij het bombardement ook het dorp Westkapelle verwoest, waarbij 158 mensen om het leven kwamen.
Het resultaat van het eerste luchtbombardement was onvoldoende en op 7 oktober tussen 13.00 en 15.00 uur werden de dijken bij Fort de Nolle in Vlissingen en bij Ritthem tussen Fort Zoutman en Fort Rammekens gebombardeerd. Op die laatste plaats werd meteen al een bres van 300 meter geslagen, bij Vlissingen bleef het bij 50 meter. Hoewel het water nu wat sneller oprukte, was het nog niet genoeg en op 11 oktober werd ook de dijk tussen Veere en Vrouwenpolder op verschillende plaatsen vernield en op 17 oktober volgde nog een tweede bombardement bij Westkapelle. Tot slot werden op 24 oktober de schutsluizen bij Vlissingen gebombardeerd waardoor het zeewater door het Kanaal door Walcheren kon binnenstromen. Bij de bombardementen werden gewone bommen gebruikt maar ook tijdbommen die pas na enige tijd ontploften, soms tot laat in de avond. Plannen van de Duitsers om nooddijken aan te leggen leden schipbreuk door de onwil van de bevolking zich hiervoor in te laten schakelen. Enkele dagen na de bombardementen heeft de Duitse verdediging zich op geïsoleerde hooggelegen stellingen teruggetrokken.
