Op het Autosalon van Turijn in 1965 kwam Lamborghini enkel met een rollend chassis op de proppen. De motor, een V12, lag centraal achterin: een opstelling die niet gebruikelijk was in die tijd.
Vervolgens liet Lamborghini bij Bertone een koets ontwerpen voor het chassis en voilà: in 1966 stond de Miura op het Autosalon van Genève te blinken. Het was, zeker voor die tijd, een bizarre machine. Niet in het minst omdat de Miura slechts 105 centimeter hoog is. Van die Miura P400 – P staat voor posteriore, de ligging van de motor in het Italiaans, en 400 voor de cilinderinhoud van 4 liter – werden uiteindelijk 476 exemplaren gemaakt.
In 1969 ging de P400 S in productie, met de S van Sprinto. Die had nu 370pk, waardoor de auto van nul naar honderd sprintte in 5,6 seconden en een topsnelheid bereikte van 288 km/u. Van de Miura P400 S werden 140 exemplaren gemaakt.
In 1971 kwam nog de Lamborghini SV (Super Veloce), waarvan er eveneens ongeveer – het exacte aantal is niet bekend – 140 van werden gebouwd. De speciaalste was de Miura Jota met nog meer power en bredere wielkasten. Daar werd slechts één exemplaar van gebouwd, wat helaas volledig aan gort werd gereden.
Een Lamborghini Miura is dus behoorlijk exclusief. Mensen die een exemplaar hebben weten te bemachtigen, die houden hun Miura bij. Of toch meestal, want nu staat er toch eentje te koop.
We kijken hier naar een P400 S uit het jaar 1970, in de prachtige kleur Arancio Miura. De auto werd onlangs grondig gerestaureerd. Een operatie die maar liefst twaalf jaar in beslag nam: hij is immers tot het laatste schroefje uit elkaar geweest.
Dat is er ook aan te zien. De Miura oogt net hetzelfde als toen hij bijna vijftig jaar geleden uit de showroom kwam. Het prijskaartje is aan de stevige kant: 1,6 miljoen euro. De Duitse verkoper laat weten dat afbieden geen enkele zin heeft.
