Daar begint het alleszins op te lijken. Een ding is zeker: deze keer is het niet de schuld van de antivaxers.
Schurft is weer helemaal terug. Hier en daar gaan gezinnen in quarantaine omdat schurft er welig tiert. Schurft is een parasiet die onder je huid kruipt, daar eitjes legt waar kleine schurftjes uitkomen, die zich vervolgens verspreiden over je lichaam, daar opnieuw eitjes leggen, enzovoort. Aangezien die parasiet onder je huid leeft, doet-ie daar ook kaka. Die uitwerpselen gaan uiteindelijk jeuk veroorzaken, waardoor je weet dat je besmet bent. Of met andere woorden: vooraleer je het opmerkt, heeft de schurftmijt zichzelf al redelijk over je lichaam verspreid. Wie huid-op-huidcontact heeft met iemand die schurft heeft, die kan ook besmet geraken.
In ‘Het Nieuwsblad’ kunnen we lezen dat schurft behandeld wordt met zalf met permethrine in, maar dat dit middel de laatste tijd niet zo effectief meer is. Waarom wordt er niet bij verteld. Misschien dragen die schurftjes mondmaskertjes, waardoor zij niet doodvallen van die permethrine-zalf, weten wij veel.
Er bestaat echter een middel dat veel effectiever is tegen schurft: Ivermectine. Maar Ivermectine staat in ons land op de lijst van ‘heel erg verboden middelen’ en dus is een Ivermectine-behandeling hier nogal moeilijk.
Waarom Ivermectine hier verboden is? Wel, Marc Van Ranst ontdekte dat er onverlaten waren die Ivermectine gingen gebruiken om corona te bestrijden. Dat mocht natuurlijk niet. In de naam van Pfizer, Moderna en de Heilige Prik amen. Plotseling moest de ganse wereld – en dan vooral onze contreien natuurlijk – weten dat Ivermectine een paardenmiddel is. Voor paarden dus. Ook wel voor koeien. En geiten. Maar absoluut niet voor mensen. Enfin, meer een middel om bijvoorbeeld te gebruiken in de dierenartsenpraktijk van Steven Van Gucht.
Van Ranst kwam tot het besluit dat Ivermectine een levensgevaarlijk middel was voor mensen, waarna het op de lijst ‘verboden producten’ kwam.
Toch is Ivermectine niet zo gevaarlijk dan Van Ranst ons wil laten geloven. Mensen die in het verleden (zeldzaam) schurft kregen, werden gewoon behandeld met Ivermectine. En met succes: met Ivermectine behandelde schurftpatiënten vielen daarna niet dood, geraakten niet in het hospitaal met myocarditis of bleven niet gedeeltelijk verlamd achter. Om maar te zeggen: er zijn middelen die gebruikt worden, die heel wat gevaarlijker zijn dan Ivermectine.
