En die laadbeurt neemt ook nog eens nauwelijks enkele minuten in beslag…
Onder de koets
Een auto die kan rijden op elektriciteit en waar je ook aardsap in kunt kieperen, noemen ze doorgaans een hybride. Toch zet Nissan de Qashqai e-power in de markt als een pure elektrische wagen.
Onder de motorkap ligt namelijk een anderhalve liter grote, 156 pk sterke benzinemotor. Die drijft echter de wielen niet aan. Die worden al aangedreven door een 190 pk en 330 Nm sterke elektromotor. Die benzinemotor dient namelijk enkel als generator, om de 2,1 kWh kleine batterij op te laden. De Qashqai e-Power heeft namelijk geen stekker. En met zo’n kleine batterij zou je ook slechts enkele kilometers ver geraken.
Het rijden
Wanneer je op het gemakje rijdt, dan voelt het alsof je met een ‘normale’ EV onderweg bent. Bij een tik op het stroompedaal heb je instant koppel. Het accelereren verloopt ook zeer lineair en uiteraard is er ook helemaal geen versnellingsbak. De nul naar honderd-sprint doet deze e-Power in 7,9 seconden. Da’s niet bijzonder snel, maar wel meer dan vlot voor een SUV va dit formaat. Het is meteen ook de snelste Qashqai die er te krijgen valt. Wanneer je de e-Pedal-knop indrukt, remt de auto af wanneer je het stroompedaal loslaat. Dat afremmen is voldoende om het verkeer te volgen, maar om helemaal tot stilstand te komen moet je toch de rem even beroeren. Wanneer je ‘m op zijn staart trapt, ‘voelt’ het een beetje alsof je met een benzine met CVT-versnellingsbak onderweg bent. Dat komt omdat je dan de driepitter hoort loeien.
Eerlijk: we stonden aanvankelijk een beetje sceptisch tegenover dit systeem. Ergens in het jaar kruik waren we onderweg met een EV met een zogenaamde range extender: een elektrische auto die kon opgeladen worden, maar in tijd van nood kan rekenen op een benzinemotortje als generator om stroom mee op te wekken. We waren er toen mee naar Luxemburg geweest, waar we met de bijgeleverde laadkaart nergens konden laden. In feite was het dus constant ‘tijd van nood’ en moesten we steeds op de range extender rijden. Dat had als resultaat, dat we elke zestig kilometer moesten stoppen om acht liter – groter was de tank niet – benzine moesten tanken. Die range extender zoop dus meer benzine dan onze toenmalige 220i coupé.
Bij Nissan zijn ze er echter in geslaagd om dit verbruik heel erg netjes te houden: 4,5 à 5 liter per honderd kilometer. Dat haal je dus nooit met een SUV van dergelijk formaat die puur aangedreven wordt op aardsap. De zuinigste Qashqai met een klassieke aandrijflijn – een 1.300cc-viercilinder – haalt volgens de fabrikant 6,4 liter per honderd kilometer.
Neem daarbij dat de benzinetank 55 liter meet en je weet: een dikke duizend kilometer is perfect mogelijk, vooraleer je alweer moet gaan tanken. En het ‘laden’ kost je slechts enkele minuten. Nog een voordeel: zo’n 2,1 kWh-batterij neemt nauwelijks plaats in beslag en je ‘voelt’ niet het hoge gewicht van een normale EV.
De prijs
Elektrische auto’s zijn duur, omdat de grondstoffen om batterijen te maken duur zijn. Het grootste deel van de prijs zit ‘m dus in de batterijen. De Qashqai e-Power heeft echter slechts een mini-batterij en daarom kan de prijs ook binnen de perken blijven. De Qashqai e-POWER is beschikbaar vanaf 41.990 euro. De versie die wij getest hebben is de Tekna+ uitvoering met ‘alles erop en eraan’, deze staat in de catalogus voor 48.490 euro.
Ons verdict
Nissan zet deze e-Power in de markt voor mensen die een ‘zachte’ overgang willen maken naar elektrisch rijden. Mensen die dus wel een EV willen rijden, maar nog last hebben van ‘range anxiety’. Echt emissieloos rijden doe je dan natuurlijk niet: de e-Power wordt in ons land dan ook belast als een hybride. Toch is deze wagen niet overbodig, aangezien-ie flink minder benzine drinkt en toch erg praktisch inzetbaar is. Of met andere woorden: ideaal voor kilometervreters die niet al te vaak willen tanken, en die de kilometers willen vreten in een erg complete, comfortabele SUV.
