De ProAce City Verso is de tartiflette met shoyu van Toyota: een Frans recept met een Japans sausje. Onderhuids is hij identiek aan de Peugeot Rifter en Citroën Berlingo, maar dan met een Toyota-neus en een geruststellende tien jaar garantie. Wij mochten een week lang op pad met een boswachtergroene ProAce.
De eerste indruk
Het waren de Fransen die als eerste een stationwagen en een bestelbus kruisten tot een hoge, compacte gezinsmonovolume. Ze bedachten er zelfs een chique naam voor: ‘ludospace’.
Over smaak valt te twisten, maar persoonlijk vinden we deze Japanse interpretatie van de Stellantis-ludospace de best ogende van de hoop. De Toyota-snoet geeft hem nét dat beetje meer dynamiek.
Onze testwagen was de 4,4 meter lange versie met vijf zitplaatsen. Er is ook een langere variant (4,75 meter) met zeven zitplaatsen.
Binnenin laat de ProAce er geen twijfel over bestaan dat hij een bestelwagen is. De stoelen zijn functioneel maar weinig inspirerend, het interieur bestaat grotendeels uit harde plastics en hier en daar sluiten de panelen niet perfect aan.
Onder de koets
Je zou verwachten dat een Toyota een hybride heeft, maar fout: dit is een Stellantis-product met Toyota-badges. Onder de motorkap ligt ofwel een 1.2-liter driecilinder benzinemotor (110 pk) of een 1.5-liter viercilinder diesel (130 pk). De benzine is enkel verkrijgbaar met een manuele zesbak, de diesel kan ook gekoppeld worden aan een achttrapsautomaat.
Daarnaast is er een elektrische City Verso met 136 pk en een 50 kWh-accu, waarmee je – in theorie althans – 330 kilometer ver komt.
Het rijden
Wij reden de 1.2-liter benzine. Handmatig schakelen? Dat was even wennen, want in een tijdperk waarin automaten de norm zijn, was dat alweer even geleden.
Qua prestaties verwacht je niet veel van zo’n kleine driepitter, en dat gevoel werd bevestigd. De sprint naar 100 km/u duurt elf seconden, wat aanvankelijk traag aanvoelde, maar uiteindelijk voldoende bleek voor dagelijks verkeer. Inhalen en invoegen op de snelweg vergt wat extra ‘roeren’ in de versnellingsbak om de motor op toeren te houden.
Wanneer je hem opjaagt, klinkt de driecilinder wat amechtig, maar bij normaal rijden blijft hij verrassend stil. Windgeruis? Verrassend weinig voor een ‘ludospace’.
Wat het rijcomfort betreft, merk je dat dit géén Toyota is. Waar Toyota’s doorgaans een goede balans hebben tussen dynamiek en comfort, kiest deze ProAce resoluut voor zachtheid. Dat is prima voor lange ritten, maar maakt hem ook wat wollig in de bochten.
Volgens Toyota verbruikt de 1.2-liter driecilinder 6,4 l/100 km. In realiteit kwamen wij uit op 8,0 l/100 km. Dat is pittig voor een auto die slechts 1.300 kilogram weegt en met een kaboutermotortje. Op papier klinkt een kleine motor zuinig, maar in de praktijk moet hij harder werken en slurpt hij meer dan beloofd. Een klassiek voorbeeld van de onzin van downsizing.
De prijs
Een Toyota ProAce City Verso heb je vanaf 25.230 euro. De diesel begint bij 26.290 euro en de elektrische versie kost minstens 38.887 euro.
Ter vergelijking: zijn tweelingbroers, de Peugeot Rifter, Citroën Berlingo en Opel Combo, zijn sinds kort enkel nog als EV verkrijgbaar. De Fiat Doblo is nog wél met dezelfde benzinemotor te krijgen en kost dan 23.990 euro. Maar Toyota biedt iets wat de anderen niet hebben: tien jaar garantie.
Ons verdict
De Toyota ProAce City Verso is de knapste ludospace van de Stellantis-familie en biedt met tien jaar garantie een belangrijk pluspunt. Maar het hoge verbruik van de kleine motor stelt teleur. Misschien is de dieselversie – hoe vloeken in de klimaatkerk dat tegenwoordig ook moge zijn – uiteindelijk de slimmere keuze.
