Viroloog Van Ranst vindt het spijtig dat Mélenchon het zondag niet mag opnemen tegen Macron. Van Ranst vandaag in De Morgen: “Velen realiseren zich niet hoe dicht de linkse Jean-Luc Mélenchon van La France insoumise met 22 procent aanschurkte bij de tweede ronde. Met 7,7 miljoen stemmen deed hij het amper 400.000 stuks minder goed dan Le Pen.”
Van Ranst is uiteraard geen fan van Le Pen. Hij ziet liever Mélenchon als president van Frankrijk. “In troebele tijden heb je het liefst geen Van Grieken-achtige extreemrechtse dilettant aan het roer van het land.” Dat noemen ze nu eens twee vogels doden met een steen.
Een dilettant is een amateuristische of oppervlakkige kunst- of wetenschapsbeoefenaar. Het woord dilettant komt volgens Onze Taal sinds het begin van de negentiende eeuw voor in het Nederlands. Het komt via het Duits of het Frans van het Italiaanse dilettante. Dat betekende oorspronkelijk ‘iemand die ergens plezier aan beleeft’, ‘iemand die iets uit liefhebberij doet’ – bijvoorbeeld muziek maken of iets anders waar je enige aanleg voor moet hebben.
Maar het woord wordt – zowel in het Nederlands als in andere talen – ook geregeld in negatieve zin gebruikt, in de betekenis ‘knoeier, prutser’. Dat geldt overigens ook voor amateur: dat kan een neutrale aanduiding zijn voor iemand die iets niet als vak maar als hobby doet, maar het kan ook een negatieve klank hebben en iemand aanduiden die maar wat aanrommelt en niet serieus te nemen valt.
Het Italiaanse dilettante is afgeleid van het werkwoord dilettare, ‘genoegen doen, plezieren’; dat gaat terug op het Latijnse delectari: ‘behagen scheppen in, plezier halen uit’.
Zeker dat Van Ranst dilettant in de pejoratieve zin gebruikt. Of misbruikt in dit geval.
