Een paasweekend betekent voor ons Belgen: brunch bij de moemoe, de Ronde van Vlaanderen kijken en massa's chocolade vreten. We delen het rijkelijk uit aan de familie en verbergen het bruine goud in de tuin zodat de kinderen het kunnen zoeken. En een ‘Gold Rush’ metafoor lijkt hier meer dan ooit op zijn plaats want de prijs van cacao verdubbelde dit jaar bijna.
De cacaoprijs bereikte op de termijnmarkt in New York een historisch hoogtepunt, met meer dan 10.000 dollar per ton voor leveringen in mei. Dit is een significante stijging ten opzichte van de 5.000 dollar twee maanden geleden en ongeveer 3.000 dollar een jaar geleden.
De prijsstijging wordt toegeschreven aan een tegenvallende oogst in Ivoorkust en Ghana, de belangrijkste cacaolanden. De regio had te maken met met extreme weersomstandigheden zoals zware regenval en hitte dankzij El Niño, evenals een schimmelziekte die veel cacaobomen heeft getroffen.
Deze problemen worden verergerd door decennia van lage investeringen in plantages, waardoor de bomen kwetsbaarder zijn geworden voor ziekten en slecht weer. De situatie wordt nog ingewikkelder door strengere milieuregels in de Europese Unie en de overstap van boeren in Ivoorkust naar meer winstgevende gewassen zoals rubber.
Een luxeproduct?
Analisten waarschuwen voor een aanstaande ‘prijsscho’ in de supermarkt. De Belgische chocoladesector, vertegenwoordigd door Choprabisco, noemt de situatie ‘ongezien’ en benadrukt dat de prijsstijgingen zullen aanhouden en aanzienlijke uitdagingen met zich zal meebrengen voor de industrie.
Wat niet helpt: de steenrijke klootzakken aan het roer van investeringsfondsen die gokken dat de prijs van de grondstof nog gaat stijgen. In totaal staat er bijna acht miljard klaar om richting de sector te gaan. Zo springen de fondsen op de stijgende trend. Ze stappen nu mee in de aankoop van de grondstof, houden het een half jaar bij en verkopen het met winst. Net zoals bij aandelen. Het enige verschil is dat ze nu met de voeten van de arme Ghaneese boeren spelen.
Want het zijn die boeren die geen rotte cent zien van de stijgingen. Het is zelfs zo erg dat Ghana en Ivoorkust de oogst van dit jaar verkochten aan een kartel. Waar geld en onderdrukking is, rijzen de maffia-praktijken automatisch als paddestoelen uit de grond.
