In de nasleep van de zaak-Dutroux werd Elio Di Rupo beschuldigd van pedoseksualiteit door de fantast, dief en oplichter Olivier Trusgnach.
Trusgnach kreeg in 2015 in Engeland een gevangenisstraf van 27 maanden aan zijn broek wegens diefstal. De man die zichzelf His Serene Highness Prince Oliver von Mecklenburg-Schwerin noemde, werd gevat in Spanje na een vlucht van 11 jaar.
Toenmalig premier Jean-Luc Dehaene zou Di Rupo in 1996 gevraagd hebben af te treden, maar zegde hem toch zijn steun toe toen hij dit niet deed. Dehaene had toen de leding van de regering-Dehaene II.
De regering-Dehaene II (23 juni 1995 - 12 juli 1999) was een Belgische regering. Het was een coalitie tussen de CVP/PSC (29 en 12 zetels) en de PS/SP (21 en 20 zetels).
Iets later gaat Gazet van Antwerpen in op deze merkwaardige zaak. De krant eind 1996: “De jongste dagen gonsde het in het parlement van allerlei complottheorieën rond het dossier-Di Rupo. Het gaat er dan om wie, hoe en waarom er 'lekken' werden georganiseerd zodat het seksleven van de minister breeduit in de media kwam.”
De krant zet de voornaamste thesissen, zoals ze begin december werden gelanceerd, op een rijtje.
De politieke theorie
De liberalen hadden lucht gekregen over anonieme getuigenissen en hebben dit gebruikt om de socialisten in diskrediet te brengen, in de hoop zo een regeringswissel te bekomen.
De communautaire theorie
De Vlaamse media wilden de Waalse politici een hak zetten.
De politie-theorie
Een lid van de gerechtelijke politie, zelf betrokken bij de zaak-Dutroux, wilde de aandacht van dit onderzoek afleiden. (red.: Het gaat allicht om Georges Marnette, zie verder)
De oorlogstheorie
De Gerechtelijke Politie vermoedt dat de BOB een seks-dossier heeft tegen twee Vlaamse politici, maar gunde hun collega's niet de publiciteit die daarmee samenhangt en kwam dus zelf maar met een - uiterst licht - dossier naar buiten.
De waarschuwingstheorie
Het gerecht wil de politiek waarschuwen voor te diepgaande hervormingen.
De ballon-theorie
Door ballonnetjes over de zaak Di Rupo op te laten, wilde 'men' alle mogelijke getuigen de stuipen op het lijf jagen en het zwijgen opleggen. Het onderzoek is bij wijze van spreken 'kapot' geschreven. Bij een dergelijk maneuver kunnen zowel Di Rupo als andere pedofiele verdachten (bijvoorbeeld belangrijke politici) baat hebben.
De zoenoffer-theorie
Er bestaan zware dossiers tegen prominenten (politici en andere). Tegen Di Rupo wegen de aanklachten licht. Daarom werd hij als zoenoffer en bliksemafleider gebruikt.
De seponeringstheorie
Er waren zware vermoedens tegen Di Rupo, daarom werd het dossier voor het parlement gebracht dat de vice-premier nu officieel van elke blaam kan zuiveren.
De moraliteitstheorie
Het gaat om een actie tegen de homo-wereld.
De onmogelijke theorie
Er bestaat inderdaad een ernstig dossier tegen Di Rupo; daarom kon het parket niet anders dan naar het parlement stappen.
Wie manipuleert wie? Gazet van Antwerpen: “We hebben het sterke vermoeden dat er deze week - indien het Hof van Cassatie geen uitstel krijgt - een serieus robbertje zal worden gevochten. De speciale vervolgingscommissie en de journalisten gaan moeilijke nachten tegemoet.”
De zaak loop goed af voor Di Rupo. Trusgnach wordt afgeschilderd als een fantast.
In 2014, bijna 20 jaar na datum, vraagt Di Rupo (PS) zich nog steeds af waarom er nooit een degelijk onderzoek is gevoerd naar de herkomst van de affaire-Trusgnach, het verzonnen verhaal waarbij hij indertijd valselijk werd beschuldigd van pedofilie. "Blijkbaar waren er een aantal mensen bij politie en gerecht die niet aan de verleiding konden weerstaan om de nummer twee van de regering op de knieën te krijgen", zegt Di Rupo in het weekblad Humo.
Di Rupo verwijst indirect naar commissaris van de gerechtelijke politie (GP) Georges Marnette. Op 24 oktober 1996 stelt hij een eerste van een reeks vertrouwelijke nota’s op die korte tijd later even de regering aan het wankelen brengen. De Morgen: “In Hasselt is de vroegere kelner van het restaurant Scholteshof gearresteerd. Het Scholteshof is een toprestaurant, waar de grote baas van de GP, Christiaan De Vroom, vaste klant is. Bij hem is de uitbater zijn beklag komen doen over zijn kelner, Olivier Trusgnach. De prille twintiger heeft al het kostbare zilveren bestek gepikt en is met zijn homovriendje naar Groot-Brittannië gevlucht. Nu is Trusgnach terug in België opgedoken en ingerekend.”
Marnette en een collega komen helemaal over vanuit Brussel om de kelner te verhoren in de gevangenis van Hasselt. In hun pv schrijven ze hem deze verklaring toe: “Toen ik zeventien was, had ik intieme relaties met Elio Di Rupo.” Een dag later keert het team van Marnette naar Hasselt terug.
De Morgen: “Er zijn redenen om te denken dat iemand ergens onderweg zijn kennis heeft bijgespijkerd over de wet op de seksuele meerderjarigheid. Trusgnach heeft een nieuwe verklaring: “Ik was toen vijftien jaar.” Op zaterdag 16 november 1996 kopt De Standaard dat er een onderzoek rond pedofilie loopt tegen vicepremier Elio Di Rupo.”
