A la tête du client, of het zoveelste toeval?
Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar en Pasen: we moesten geduld hebben. Het was ‘voor de goede zaak’, de laatste keer en ‘nog even’. Ondertussen kijkt niemand er nog van op als we voor de zoveelste keer met een leugentje om bestwil worden stilgehouden. De reeks toevalligheden is zo groot geworden, dat we nauwelijks nog in toeval kunnen geloven.
“Er is maar één zekerheid, en dat is dat er geen zekerheden meer zijn”, zei Matthias De Caluwe van Horeca Vlaanderen gisteren na afloop van het Overlegcomité. Het was toen nog niet tot hem doorgedrongen dat premier De Croo bewust had gezwegen over de voorwaarden van de versoepelingen. Het valt ons dan ook moeilijk om in het zoveelste toeval te geloven. Voeren politici en wetenschappers echt een oorlogje uit onder mekaar, of spelen ze good cop /bad cop. We doen er lacherig over dat De Croo de kleine lettertjes verzweeg, maar hij heeft zijn volk wel mooi bij het pietje.
Tijd kopen, het achterste van je tong niet laten zien, stiekem Ministeriële Besluiten publiceren in het Staatsblad, mensen verbieden mekaar op feestdagen te ontmoeten, pestregeltjes als de vensterplicht in de kusttrein. Allemaal om dokters en ziekenhuizen te sparen? Ten minste, dat is het 'waarom' dat we telkens opnieuw te horen krijgen. Kunnen we het daarom - en alleen daarom - nog opbrengen? Wie bedenkt de maatregelen voor wie? Wanneer horen we nog eens over al die anderen die zich al een jaar lang opofferen om het hogere doel te dienen? Heeft het geholpen? Wie heeft zich vergist? En wie heeft er geleden?
Hoe dan ook, op 8 mei vervalt (wellicht) de oorlogsmaatregel die al zo lang van kracht is: de avondklok. Wat niet kon met Kerstmis, kan wel op 8 mei. Of is het toeval dat er 4 dagen later het Suikerfeest is?
'Toeval' is volgens Google “een opzienbarende samenloop van omstandigheden die schijnbaar zonder opzet, aanleiding en zonder enige logica tot stand komt, en die daardoor als een soort van wonder wordt ervaren.” Doch, volgens de theorie van het determinisme is alles een kwestie van oorzaak en gevolg, en hebben we geen echte vrije wil. Al wil dat nog niet zeggen dat al dat onvermijdelijke ook gepland is.
Zullen we het daar dan maar mee doen?
