Een tragisch incident uit 2019 krijgt vijf jaar later terug de aandacht van het Brusselse hof van beroep. Op een ochtend in april voelde een 70-jarige vrouw uit Sterrebeek plotseling pijn in haar linkerschouder en -borst. Haar echtgenoot snelde naar de dokter van wacht om zijn vrouw te redden van de vermeende hartaanval.
Na enige verwarring belandde het koppel bij een ervaren huisarts in Zaventem. Maar voordat ze de praktijk bereikten, zakte de vrouw in elkaar door de hartaanval. In paniek klopte de echtgenoot aan bij de dokter van wacht, die na een vluchtige inspectie de vrouw dood verklaarde.
“Ze is overleden”, klinkt het koel, waarna hij rustig naar binnen wandelt en dus weinig actie onderneemt om te helpen. Minuten later belt de arts pas de hulpdiensten, maar onderneemt zelf niets om de vrouw te helpen.
Pas bij aankomst van de ambulance werd er gestart met reanimeren, wat uiteindelijk leidde tot haar overleving, zij het met ernstige hersenschade. Helaas stierf de vrouw achttien dagen later aan de gevolgen daarvan.
De nalatige handelingen van de dokter van wacht leidde tot gerechtelijke stappen van de nabestaanden. Dit na de bevindingen van wetsartsen, die aantoonden dat directe reanimatie de overlevingskansen van de vrouw aanzienlijk had vergroot.
Excuus van de arts van wacht: “Dat maak je niet elke dag mee.” en “Ik had een schouderblessure.” Deskundigen waren echter van mening dat zelfs met die blessure de man in staat zou moeten zijn geweest om te reanimeren. Bovendien had hij op zijn minst instructies kunnen geven aan anderen over hoe te handelen.
Daarom veroordeelde het Brusselse hof van beroep de man voor schuldig verzuim. Maar gezien zijn blanco strafregister, hoge leeftijd en de tijd die verstreken is sinds de feiten, kreeg hij enkel een opschorting. Geen straf wil dat zeggen.
