“Als er één ding is waarvan ik niet wakker lig, dan is het dit wel.”
Waar is de tijd dat geen tv kon aanzetten, of geen krant kon openslaan, of daar botste je op minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke. De man die door het volk niet was verkozen, maar dat volk wel een pandemie lang kort hield. Frank staat niet bekend als echte teamspeler. Daarvoor vind hij zichzelf - zo wordt vermoed – te intelligent. Waarom tijd verliezen met overleg als je het beter weet, toch? Maar daar zijn de artsen het niet mee eens. In de ‘Artsenkrant’ kreeg Frank na een bevraging een gemiddelde van 3,9 op 10. Dat betekent terugkomen in september.
Doch, Frank laat het niet aan zijn hart komen. “Als er één ding is waarvan ik niet wakker lig, dan is het dit wel”, is zijn commentaar op die score in ‘Het Nieuwsblad’. “Ik heb nog nooit geweten dat een minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid goede punten krijgt in de Artsenkrant. Het zou zelfs vreemd zijn.”
Frank heeft op enkele artsentenen getrapt. Als minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken wil hij onder meer 23 miljoen besparen op de laboratoria om aan de huisartsen te geven, geen extra kosten meer voor een CT-scan en een einde aan de absolute toplonen bij specialisten. Volgens de artsenvakbond BVAS streeft Frank met al zijn ingrepen naar een staatsgeneeskunde. Maar meester Frank doet dat af als koudwatervrees.
Nu goed, de plannen met de zorgsector zijn zeer complex. De krant ‘Het Nieuwsblad’ wilde echter ook weten of Frank plannen had om zichzelf na de verkiezingen op te volgen als minister. De krant schrijft dat de minister op die vraag antwoordde met een zucht: “Ik vind dat er nog veel werk is. Ik zou in deze regeerperiode in ieder geval graag nog enkele mijlpalen bereiken die points of no return zijn. En over de toekomst moeten we nog even nadenken.”
Juist, uiteindelijk hoeft Frank zich helemaal niet op te geven als kandidaat bij de verkiezingen. Waarom zou je, als je in een democratie ook minster kan worden zonder.
